Reviews: SAT110
< Обратно к релизу / Back to page
I like it when all element on a release fit perfectly together. Artwork, music and band photo's which breathe the same atmosphere always make an album gain its own identity. Of course, black metal albums often do exactly that, which is quite convenient for a genre that often loses its credibility. So you do indeed need a very strong image to be a trustworthy black metal band ànd you constantly need to back it up, prove yourself time and time again.
German blackened thrash 'n' roll band Pestkult is one of those bands who keep on believing in themselves, even after several setbacks. 'Soul Collector', their debut full-length, was recorded in 2010 already but it never saw the day of light due to line-up changes. In 2012 the band decided to call it a day, only to reemerge at the end of 2013. This year, Satanath Record finally released this debut, which is a raw, disturbing piece of work.
Pestkult's approach doesn't drive on continuous blast-beats and blackened riffing, at least not for the main part. In stead, they blend black metal, thrash metal and the fairly recent subgenre of black 'n' roll together into their own bleak sound. This results in several mid- to uptempo songs with a rough, sharp sounding edge. Of course, the sheer speed of old school black metal is present once in a while, adding a lot to the variation on 'Soul Collector', both the song and the entire album.
'Pestkult', the song, is one of those great punk-driven blackened anthems and probably one of my favorites on this album. 'Im Zeichen Der Ziege' follows that example and often changes tempo but never intensity. Damn, this really is intense stuff. 'Fuckin' Hell' is another great song, where the feeling of distress and misantropy drips off, almost touchable. In fact, all of the songs on this album are. Primitive, raw, distrubing and downright evil.
What strikes me most is the old school production. The album was indeed recorded in a basement, according to their biography. Well, either that or there is actually a recording studio named 'The Basement' in Germany. It reminds me once again of those old Candlelight albums where a decent production was a waste of time and money. Not producing the album gave it something extra, something obscure and malignant. Here, that's exactly the same.
I have no idea what Pestkult is up to these days. I don't know if they are touring or writing new songs. I do know that everything on this album is coated with this obscure atmosphere. Artwork, sound, vocals, samples... they all add to Pestkult bizarre and frightening image which, of course, help a lot in making this a highly credible blackened metal band. I, for one, am quite curious about the future of this band.
http://www.merchantsofair.com/reviews/pestkult-soul-collector
„Soul Collector“ heißt das Debütalbum des saarländischen Schlachtkommandos PESTKULT, welches seit 2008 besteht, drei Promo, Demos und eine Split veröffentlichte. Hinter PESTKULT verbergen sich Sänger Golzarath (u.a. GOATTHROAT), Gitarrist und Bassist Slaytanic (AS LIGHT BECOMES SHADOW) und Schlagzeuger Seuche (CARN DÛM). Obgleich es sich bei „Soul Collector“ um das erste Album handelt, sind die meisten Lieder nicht neu. Viele Stücke befanden sich bereits auf den Promos und Demos, wurden aber im Frühling 2010 erneut aufgenommen.
PESTKULT spielen dreckigen Black Metal mit viel Thrash Metal vermischt, der Ästheten vom Glauben abfallen lässt. Die Lieder präsentieren ein uneinheitliches Bild, da die Qualität zwischen den Liedern stark schwankt, ganz so, als würde es sich um eine Zusammenstellung handeln.
Golzarath gibt sich stimmlich äußerst variabel und schreit, kreischt und flucht überaus vielseitig. Er gibt sowohl krächzenden Black Metal Gesang als auch hohes und hysterisches Geschrei (welches mich an eine Mischung aus LUST aus Kanada und DARK TRIBE erinnert) zum Besten. Es ist aber nicht nur seine Stimme die für Vielfalt sorgt. Auch musikalisch erweisen sich PESTKULT erstaunlich vielseitig. „Soul Collector“ ist zwar niemals nett dafür aber immer hässlich und gemein, dennoch gibt es ein gewisses Maß an Abwechslung. Denn PESTKULT spielen nicht ausschließlich Blackened Thrah Metal sondern viel eher rumpelnden, röhrenden und scheppernden Black Metal, der Aggression mit Melodik und ausgewiesenen Thrash-Elementen vereint.
Diese Tatsache macht die Scheibe für mich auch so interessant. Denn gäbe es nur den Black Thrash Metal respektive Black ‚N‘ Roll würde es mir schnell langweilig werden. Doch der hohe Anteil von kompromisslosen Black Metal gibt dem Ganzen die nötige Schwärze und Härte. PESTKULT nehmen sich selbst aber nicht zu ernst und spielen mit Stereotypen, wie man am Anfang und Ende des Liedes „Pestkult“ hören kann.
Dennoch: Auch wenn „Soul Collector“ durchaus abwechslungsreich ist und es eine geschickt inszenierte harmonische Vielfalt gibt, handelt es sich hierbei letztlich um dreckigen Black Metal der manchmal regelrechten Garagensound hat. Wer auf Ästhetik und Feinschliff scheißt, der ist hier genau richtig.
http://hateful-metal.de/pestkult-soul-collector/
Pestkult are a band from Germany that plays black'n'roll and this is a review of their 2015 album "Soul Collector" which was released as a joint effort between Satanath Records and Narbentage Produktionen.
A very distorted amp sound and reverbs start off the album before going into a heavier musical direction along with some clean singing that brings a goth rock tinge into the music as well as a great amount of melodic guitar leads and when the music speeds up it goes into a very fast and raw black metal direction.
Blast beats can be heard in the faster sections of the music while the vocals also get high pitched and crazy sounding along with some spoken word samples being utilized at times and the songs also bring in a great mixture of slow, mid paced and fast parts and the music also mixes in elements of rock'n'roll and punk while whispers and elements of thrash and first wave black metal are also added into some of the riffing and one track also brings in a brief use of clean singing.
Pestkult plays a style of black metal that is very raw and mixes the first and second wave styles together along with some rock'n'roll and punk elements to create their own style, the production sounds very raw and heavy while the lyrics are written in a mixture of English and German and cover The Elder Idols, Plagues, Damnation, BDSM, Satanism and Occultism themes.
In my opinion Pestkult are a very great sounding black'n'roll band and if you are a fan of this musical genre, you should check out this album. RECOMMENDED TRACKS INCLUDE "Soul Collector" "Pestkult" and "Sick Occult Shit".
http://occultblackmetalzine.blogspot.ru/2015/11/pestkultsoul-collectorsatanath.html
Azt hiszem, nem mindent kell megkajálni. Nem mindent kell túlszofisztikálni és mindenféle művészetet belemagyarázni, keresve az önigazolást, vagy egyszerűen csak valamiféle elit érzést kreálni azzal a hazugsággal, hogy ott is értéket lát az ember, ahol nem biztos, hogy van. Nem lesz attól senki sem a konzumtársadalommal szemben álló, hogy ha a karácsonyi nagybevásárlás közben ezerszer elmondja, hogy mennyire utálja az embereket, a költekezést és az egész képmutatást ami ezzel jár. Nem hiszem, hogy egy pajkos összekacsintással megemlített Pestkult név bárkit és bármit kiemel abból, ami. Persze, művészetnek lehet mondani egy vödör festékkel leöntött vásznat és performansz művészetnek lehet mondani a köztér közepére bohócruhában odaszaró embert, aki közben pajzán dalokat énekel. De a szar az szar marad. A művész elmegy, az esemény elfelejtődik, az indítékok és a hatásmechanizmus kifutja az idejét és ezek után ott marad a földön egy bűzölgő szarkupac, amibe ha véletlenül belelép az ember, akkor nem az jut eszébe, hogy részesévé vált valami különlegesnek...
A Pestkult - Soul Collector címre hallgató debütlemeze egy ilyen szarkupac és nekem sikerült belelépnem. Most pedig ezen az íráson keresztül vakarom le magamról a szagló, gusztustalan masszát ami a cipőtalpamon éktelenkedik. Pedig ez a szarkupac is művészetnek indult. Legalább is a gondolat biztosan megvolt mögötte. A három művész (hívjuk most így őket, megadva a tiszteletet legalább az alapelgondolásuknak) nyilvánvalóan úgy futott neki a Pestkultnak, hogy most jól szembehelyezkedve mindennemű elvárásnak, társadalmi és zenei konvenciónak, megalkotják az ultimatív szart. Tűztek bele egy kis lobogót is. A zászlócskán pedig az a jelige szerepel, hogy "primitív vagyok, tehát intelligens vagyok". Van egy kis bökkenő. A black metalba oltott neopunk nihilizmus oltárán nem lehet feláldozni a célt. Az eszközt lehet megtalálták a srácok a Darkthrone nihilizmusában, a Carpathian Forest betegségében és a korai Venom páratlan zenészi pontatlanságában, azonban egy dolgot elfelejtettek. Attól, hogy a kezükbe veszik a fázisceruzát, még nem lesznek villanyszerelők. A szarság művészete nem önnön jogán válik művészetté, hanem a kontextusba helyezés folyamatától. Az, ha felveszem ahogy fingok, böfögök és hugyozok a budiba, attól az nem kinyilatkoztatás, hanem a fingásom, böfögésem és hugyozásom felvétele lesz csupán. Amikor Natterfrost felveszi a hányását, vagy szarását, akkor az bizony egy Mask of The Slave vagy egy The Suicide Song kontextusába kerül elhelyezésre. Mindez ott és akkor értelmet, többletjelentést nyer el.
A Pestkultnál valamit nagyon félreértettek a srácok. A Soul Collectort nem kell megmagyarázni, mint ahogy a tölgyfa és a gyengéden lengedező tavaszi szélfútta margaréta között száradó magányos kutyaszart sem kell megmagyarázni. A Soul Collector minden tekintetben szar munka. Innen nézve elérték a srácok a céljukat.
http://www.femforgacs.hu/kritika/3429/Pestkult_Soul_Collector_2015
Soul Collector is the first full length by German act Pestkult, released in an edition of 500 copies via Russia’s Satanath Records and German label Narbentage Produktionen; the latter, for your information, took care of the band’s last year’s split as well (with Erakko, Stardust and Funeral Dust). But actually this material was recorded quite a while ago by three well-known Black Metal artists from Germany (involved with the likes of Northern Hate, Carn Dûm, As Light Becomes Shadow etc.).
The album, which lasts for just over half an hour, consists of stuff that was released on one of the self-released promotional recordings too. And that’s a first remark I just have to add: the inferior sound quality. The final mix is below average, and therefore the equilibrium in between the different players isn’t acceptable. The guitar leads are too pronounced, the vocals too dull, and the rhythm section details almost inexisting. A pity!
The muSICKal approach is pretty nasty. Pestkult bring a filthy and grim form of rhythmic Underground Black Metal with a Thrash-edged execution (listen for example to Okkultes Schlachtkommando with a certain Desaster-attitude, or the Black’n’Roll hymn Pestkult that reeks of adorable First Wave psychosis), highly melodious guitar riffs, ice screams and quite some energy. In general, the approach is typical-traditional, yet with quite some variety in speed and structure. As a matter of fact, it is nice to notice that this band somehow turns out to be creative, without betraying the roots of the genre, without lacking of intensity, and without turning progressive or modernistic. It sort of gives them an own face, which one can need nowadays, seen the overcrowded scene.
So, to be honest: there are quite some cons and some pros. When coming to the first, I did mention the bad sound quality. Is it such problem to re-record, or at least to remix older material in order to have it released properly? Also the lack of outstanding compositions (I sort of miss an ‘anthem’), the lack of instrumental cohesion and the sometimes predictable riffs cannot please me. Then again, I appreciate the (limited) creativity, the epic execution and craftsmanship, the individual performance and the general atmosphere.
http://www.concreteweb.be/reviews/pestkult
Niente di nuovo sul fronte continentale con il disco d'esordio dei tedeschi Pestkult, formazione attiva dal 2008 che a furia di demo e split è arrivata all'album di debutto, grazie alla collaborazione fra Narbentage Produktionen e Satanath Records. "Soul Collector" fu registrato nell'estate del 2010, ma ha dovuto aspettare diversi anni e uno scioglimento prima di essere pubblicato.
Come detto, le sonorità black metal contenute in scaletta non solo sono note, ma strizzano anche l'occhio agli anni '80. Le otto tracce si muovono fra black metal verace, black'n'roll, impulsi thrash e punk in maniera sboccata e irriverente. Lo scream sbilenco utilizzato è emblematico di questa andatura a volte malefica, altre più folle e alcolica; addirittura in "Fuckin' Hell" assistiamo a un cantato pulito in stile gregoriano. Accelerazioni e rallentamenti di stampo heavy si alternano, mantenendo sempre fluida una proposta che scade soltanto quando cede all'utilizzo di rutti, scatarrate e rumori di piscio sgorgante; soluzioni ormai innocue e pacchiane sin dai tempi del progetto solista di Nattefrost...
Chi cerca adrenalina e atmosfere in stile Venom e Darkthrone, ma non vuole prendersi troppo sul serio, sarà accontentato dai trenta minuti di "Soul Collector"; ascoltabile in streaming sulla pagina Bandcamp della Satanath. Per il momento non chiedete altro ai Pestkult.
http://www.aristocraziawebzine.com/recensioni/7551-pestkult-soul-collector
He aquí un disco que requiere muchas oídas y tiempo para comprenderlo, por lo que recomiendo armarse de paciencia y abrir la mente, porque este debut de los alemanes Pestkult no puede ser oído por partes, sino que debe ser apreciado en su totalidad de tan absorbente que resulta, desde el principio al fin.
Definitivamente este disco jamás será un suceso en ventas, ni tendrá llegada a grandes cantidades de público, y más allá que se podría englobar el estilo de la banda en el black metal, hay por parte de Pestkult una interesante apuesta por crear en vez de un álbum, una obra musical. Por esto mismo, este disco es recomendable para aquellos que deseen adentrarse en los terrenos más enrevesados y estructuralmente complejos de la música extrema.
Luego de un par de escuchas me decanté por una definición que a mi juicio sería la más adecuada a la hora de sintetizar el sonido de Pestkult: imaginen a Motorhead en clave black metal. Tal cual como lo leen. Ocho tracks en poco más de 30 minutos componen este trabajo, y créanme que no me es posible determinar fielmente a través de palabras este álbum, por lo raro y a la vez que emocional que resulta, pero puedo fácilmente nombrar las partes que componen la pared sonora que construye el trio (Slaytanic, Golzarath y Seuche), basada en los increíbles riffs, helados berridos y los ataques cuasi thrash, todos conglomerados para lograr un resultado único e inusual.
Resumiendo: si me preguntan directamente, diré que no me fue posible comprender este trabajo en su totalidad, o mejor dicho hacia donde apuntan estos alemanes, y la única razón que encuentro es que tal vez Pestkult esté gestando algo tan grande que excede mi capacidad de entendimiento.
http://rockarollazine.blogspot.ru/2016/04/pestkult-soul-collector-2015-satanath.html
Eerste langspeler voor het Duitse Pestkult, een debuut dat onder andere via Satanath Records wordt uitgebracht, en via Narbentage Produktionen. Eerstgenoemde is echter in een zeer productieve bui en bedeelde ons deze toe. Soul Collector, werk uit Duitsland dus, langs de Russische route tot bij ons gebracht..
Deze band zou een vorm van black 'n' roll spelen, maar dat hoor ik er niet echt in. Dit is een typisch underground first wave blackmetal geval waar een brok thrash aan vasthangt. Duidelijke punkinvloeden ook, hetgeen zich tevens manifesteert in het feit dat er niet echt waarde gehecht wordt aan "strak spelen" of "okee klinken". Necrospul dus, voor in de stoffige kelder/bunker, in het Duits. Voor wie het graag rauw en basic heeft. Ik heb het allemaal al veel beter en intenser gehoord, zo'n twintig jaar geleden. Maar wie Deathcrush de beste blackmetalplaat ooit vond moet deze ook maar een beurt geven.
http://www.zwaremetalen.com/recensie/33619/Pestkult-Soul-Collector.html
Sie starten in ihre Scheibe mit Rückkopplungen und kratzigen Gitarren. Der Sound des Undergrounds macht sich breit, und der fließt schon mal geilriffig rein. Wenn man wissen will, um welche Band es sich hier handelt, muss man schon ein wenig recherchieren, denn das Logo ist nirgends leserlich auf der CD. Es handelt sich hierbei um die Black 'n' Roller Pestkult, die aus dem Saarland heraus lärmen. Damit ist auch das Sample im Titelstück in deutscher Sprache erklärt. Ketzerische Growls kommen aus der Tiefe, dazu die glatten Riffwände aus klirrender Kälte. Erst im vierten Track "Finsternis In Ewigkeit" fällt durch die Vocalrhythmik auf, dass die Saarländer sowohl englische als auch deutsche Lyrics verwenden. Wer letztere nicht mag, hat hier also wenig Grund zur Beschwerde. Danach bringen sie ihr Anthem, das schon mal amtlich riffend loslegt und von einem abschließenden Einspieler aus der Toilette beendet wird. Alle acht Tracks haben Stil und bereichern die Black Metal Landschaft. "Soul Collector" wurde nach drei Demos und einer Split das Debütalbum von Format; eine mehr als runde Sache!
http://www.crossfire-metal.de/12203-0-PESTKULT-SOUL-COLLECTOR.html
I wouldn’t call this Black'n'Roll as much as Black Metal with humourous touches. When I started listening to this album it even sounded a bit like ISENGARD’s debut, including the production, which is very dirty. Soon into the listening things became blacker, although these guys do manage to have a bit of a distinctive touch. Golzarath’s vocals have a maniacal touch I much enjoy. He sings like a demented man, and he laughs and screams and whispers. Sometimes he vaguely brings to mind Franta’s vocal antics in "Jilemnicky Okultista". The songs tend to follow a somewhat usual Black Metal sound, with a lot of Norwegian style unmuted riffs. Often they slow down to a rather doomy and, sometimes, minimalist approach. Reading this description it’s easy to imagine how much of a boring album this might be, and yet, they have enough unexpectedness to keep the listener interested, including the funny parts they include once in a while. Sometimes they can go for weird compositional structures, such as in ‘Okkultes Schlachtkommando’, with a lower sound in the mix than the other songs (apparently because they include previously released recordings in this album). That they deviate from the supposed canon of Black Metal is apparent from titles such as ‘Fuckin Hell’ or ‘Sick Occult Shit’, as well as from the very peculiar intro and outro to their homonymous track. This rude fun is far more akin to the likes of GEHENNAH than to any Scandinavian Black Metal (listen to ‘Im Zeichen Der Ziege’). In conclusion, I find this to be a worthwhile effort whose high points are the crazed vocals, the nonconformity to the norm and the muddy production in a time when you can have Morrisound studios in your PC (some will find this latter point a negative one), even though they could have at least evened the volume of the songs. www.narbentage.de, www.facebook.com/pages/pestkult/317751154926824
http://www.voicesfromthedarkside.de/Albums-EPs-Demos/P/PESTKULT--10406.html
Pierwsze wrażenie bywa zwodnicze. W przypadku Pestkult pierwsze wrażenie (w postaci okładki i loga zespołu) zasugerowało mi black metal zimny, nasycony mroczną atmosferą, podniosły i poważny. Na pewno nie taki do tańczenia ani, tfu!, przebojowy. A tu proszę, czernina niemieckiej ekipy brzmi jak brzydszy brat rock’n’rolla. I dobrze.
Wydany rok temu Soul Collector to pierwszy długograj Pestkulciaków. Osiem kawałków trwa pół godziny, wręcz idealnie jak na taką muzykę. Wydawnictwo należy przypisać kolaboracji Satanath Records i Narbentage Produktionen.
Ta muza jest prosta jak cep. Nieskomplikowana i łatwa w odbiorze i tworzeniu. Jest także bardzo przystępna oraz, jak rzekło się powyżej, przebojowa. Choć na początku tego nie widać. Intro nazwane Possessed faktycznie brzmi opętanie (szczególnie przyczyniają się dobre wokale), a także ma w sobie dźwięki z pogranicza gatunków pagan/folk. Chwilę później bije po uszach tytułowy Soul Collector, kawałek typowo blackowy. Jest mrok, są blasty, jest szatan i zwolnienie. Brzmi to nawet-nawet przyjemnie, ale to tylko pokazówka. Dalej Pestkult pokazuje prawdziwą, jakże paskudną mordę. Paskudną w tym miłym znaczeniu. Kolejne utwory to już bardzo przyjemny miszmasz czerniny, punka i rock’n’rolla. Poczynając od po prostu fajnego Okkultes Schlachtkommando, przez lekki i przebojowy Pestkult (zakończony jakże słodkimi odgłosami szczania i popierdywania) po wracający do pogańsko-folkowych klimatów Im Zeichen der Ziege, utwory są łatwe i przyjemne. Brzmi to trochę jak obraza dla najbardziej trv, kvlt i krieg gatunku, ale tak właśnie tu jest. Łatwo i przyjemnie.
To wcale nie jest zarzut. Podoba mi się takie podejście do muzy. Pestkult gra wyluzowanie, bez spinania się ani udowadniania zbędnych rzeczy. Człowiek podczas odsłuchów ma wrażenie, że to zespół punkowy, tylko gra w ciut innym stylu. To ten sam poziom luzu i grania dla samego grania. A że jakimś cudem udało się wydać płytę, i to przez dużą wytwórnię… cóż, jakoś tak samo wyszło. Mam nadzieję, że chłopaki zupełnie się tym nie przejmą i dalej będą grać w swoim stylu.
Na pewno już załapaliście, że niczego nowego, przełomowego, nawet ciekawego na tej płycie nie znajdziecie. Nawet wspomniane, quasi-folkowe tony nie spowodują zainteresowania w słuchaczu, który nie załapie duszy płyty od startu. Sprawia to trochę wrażenie zbędności całego przedsięwzięcia. Świat świetnie by sobie bez Pestkult poradził. Z drugiej strony, ja świetnie bym sobie poradził bez piątkowych wypadów do pubu, a mimo to dają mi dużo frajdy.
Produkcja jest co najwyżej średnia. I cholernie dobrze, bo dokłada to sporą cegiełkę to klimatu tej płyty. Brzmi piwnicą (w której, według książeczki, było nagrywane), jest prymitywne i brudne. Czyli właśnie takie, jakie najlepiej współgra z muzyką. Natomiast przyczepię się do layoutu. Layout jest prawdopodobnie złośliwym żartem zespołu. Poza okładką, skądinąd mogącą się podobać, wszystko jest czarne na czarnym. Trolling pyszny i na tyle irytujący, że po pięciu minutach zarzuciłem próby odczytania nazw kawałków z promki i zajrzałem w internety.
Dla kogo jest to nagranie? W sumie to nie wiem. Pewnie dla kogoś, kto trafi na Pestkult przy okazji, supportujących bądź zachlewających ryja gdzieś w lesie, i wsiąknie w ich muzę od pierwszych minut. Mi się spodobało.
http://kvlt.pl/recenzje/pestkult-soul-collector-2015/
Неистовый проект из Германии экспериментирует с блак-н-роллом, так написано и в пресс-релизе, и на архивах. PESTKULT включен в розетку с ноль 8-го года, надо заметить, что вилку потом вырывали, ненадолго, но группа была реанимирована, и музыка продолжала нестись сумасшедшим водопадом. С 9-го года обходились демками и сплитом, но все-таки время настало соорудить полноценное творение, заправленное… рок-н-роллом?
Ага, но это такой необычный рок-н-ролл — блэковый, внутри, да впрочем и снаружи. Так еще бы. В группе творят три музыканта, один из которых Golzarath сыграл порядка в 20 командах. И это не шутка.
Для начала нужно порассказать, что это за блак-н-ролл, которым PESTKULT собираются потчевать отмороженного металлиста. В общем, это конечно труйный, как уголь блак метал, с редкими атмосферными вставками. Главное в нем — ритм структуры время от времени являются злыми и коварными пародиями на, так сказать, рок-н-ролл, организуя специфический темп и акценты. Вот такой движ. И коммандо не чурается небольшого фолкового медикаментозного укола, который придает этому «рок-н-роллу» поистине адский шарм, а музпроизведение в этом случае становится поистине шокирующим «разгуляем» и напоминает просто блэк-ой (black-oi). Это происходит неоднократно, что вызывает позитивную энергию из подземных пределов. Надо присовокупить к тотальному имиджу формации, что ее участники не соблюдают никаких правил, или, наоборот, соблюдают все черно металлические кодексы в этом диске PESTKULT. Потому тут даже кусочек блак-дума, блак-треша, блак-анархизма. Марксизма — нет. Проверено.
А это все вольнодумство скорее всего от гитаристов, ибо они чувствуют здесь себя вольготно, раскованно и льют такой метал, который называется чугун. Струнник PESTKULT любит перемены темпов, сначала заказывает ожесточенную пилораму, а потом вдруг — смертоносное замедление и шикарный мост в очередную пучину. Причем — ладно, быстрые партии у него острозаточены и проржавели — то ли кровью пропитались, а вот медленные представляют собой поистине мизантропические гимны (жалко они коротки ) посвященные чуме, садо-мазо и средневековому сатане.
Вокалист PESTKULT тут такой же анархист, как все остальные демоны группы, и потому его витийства имеют характер аудиального разнонаправленномго кризисного управления. Он то бесовски спокоен и рыгает огнем приказов и доктринерства, то ангельски неистов, поливая хрустящей жестью благочиний и атеистической разнузданной проповеди в стиле маркиза де Сада. Мало не покажется.
Напомню, что альбом PESTKULT издан на конторе Satanath Records в черном сотрудничестве с Narbentage Produktionen (Германия). Оформлен диск, как видите, труйнее некуда, он сделан нарочито под некоторые олдовые диски, в темнейшем стиле. Однако на обложке все-таки видно средневекового врача, якобы заботливо окуривающего травами вылезающего из могилы чумного больного. На самом деле он в банку заправляет бессмертную душу несчастного. Сказано вам — «Soul collector» — «Коллекционер душ».
Hej, ljubitelji blacka i rock ‘n’ rolla: nemački Pestkult prezentuje izdanje Soul Collector, delo prljavog black ‘n’ rolla! Inače ovo je njihov prvi album i izdat je 2015. Živahan thrashy/punky ritam, zanimljiva kombinacija sa vokalima, dok su na drugoj stranu bubnjevi na nekim numerama veoma naporni za slušanje. Bend ima specifičan stil zajedno sa semplovima, vokalom, old school produkcijom, artworkom i samom atmosferom. Jedino na čemu bi (možda) mogli malčice da porade je bolja produkcija.
https://ciklonizacija.blogspot.ru/2018/02/kombo40.html