Reviews: SAT116
< Обратно к релизу / Back to page
Chains Ov Beleth are a solo project from Spain that plays an occult form of black metla and this is a review of his 2015 album "Christeos Chaos" which was released as a joint effort between Satanath Records and Morbid Shrine Productions.
A very dark and melodic sound starts off the album along with some drum beats and powerful bass lines kicking in a few seconds later which also leads up to some very tortured sounding grim black metal vocals and after awhile blast beats can be heard in certain sections of the recording and the vocals also use screams at times.
A great portion of the tracks are very long and epic in length and when solos and leads are utilized they are very dark and melodic sounding and when the music speeds up it displays more of a raw style of black metal and the songs also bring in a great mixture of slow, mid paced and fast parts while clean playing can also be heard in certain sections of the recording and on some of the tracks the vocals start utilizing a small amount of melodic singing and demonic spoken word parts which also gives the music more of a ritualistic feeling and some of the slower riffs also bring in elements of doom metal.
Chains Ov Beleth plays a style of black metal that mixes both modern and old school styles together along with some ritualistic elements and goth style clean singing to create a style of his own, the production sounds very professional while the lyrics cover Black Magick and Ritualism themes.
In my opinion Chains Ov Beleth are a very great sounding occult black metal solo project and if you are a fan of this musical genre, you should check out this album. RECOMMENDED TRACKS INCLUDE "Breath Of Disease" "Thrice Name, Thrice Cursed" and "Transcending".
http://occultblackmetalzine.blogspot.ru/2015/11/chains-ov-belethchristeos-chaossatanath.html
It is strange how one band can influence so many. But look at Black Sabbath. Had they not existed metal as we know it today would not sound the way it does. And had not Deathspell Omega existed I don’t think that CHAINS OV BELTH would have sounded the way that they do. This is not a rip off in any way but this Spanish lot play their black metal with same conviction that Deathspell Omega does. It is with a large dose of avant-garde that CHAINS OV BELETH delivers their black metal. There is a charm to this just as there is to Deathspell Omega. But where DO might lose me at times this is much easier to follow and therefore making it more accessible.
http://battlehelm.com/reviews/chains-ov-beleth-christeos-chaos/
What do you say about a black metal album when it sounds very much like every other black metal album you’ve ever heard? I’m not sure to be honest and it is a bit of a shame because CHAINS OV BELETH show a lot of love in their brutally dark album, CHRISTEOS CHAOS.
CHRISTEOS CHAOS is the band’s second album and one that should definitely please fans of black metal. The music is dark and gloomy, very gothic in nature. The overall style is very typical of a black metal band but that is not necessarily a bad thing. The dark tone of the music is sure to pick up fans of the genre and to be fair, the band do a fine job of it. From a technical perspective there is absolutely nothing to complain about here from the band. Thankfully not all the songs are the same monotonous black metal. There is a hint of melody every now and again which in my opinion was better than the thrash guitars.
The biggest flaw on CHRISTEOS CHAOS is the production. The sound is generally okay but that’s just it, it’s okay. It’s a little too muddy and the drums are too flat, kind of sinking into the back ground. It is quite hard to hear the bass drum and tom-toms, the low frequency just sort of blends in a little too much with the rest of the music. It is a shame really because the music is not bad and it would of been a lot stronger with some nice clear production.
There is not much else to say really. CHRISTEOS CHAOS is a decent album that most black metal fans will enjoy. The dark gothic nature of the songs have some personality but not enough to really stand out. I recommend sampling the album first before buying it, it’s good but the overall sound might bug some people.
http://demonszone.com/albums/chains-ov-beleth/christeos-chaos/
Chains Ov Beleth are one of the many projects that include Heolstor, formerly also known as Jarleth, and previously / currently active with e.g. Eald, Carcharoth (the Spanish one, evidently), Nazgul (the Spanish one, evidently), Uruk-Hai (the Spanish one, evidently), Cyhiriaeth (the Spanish one, evidently) etc. With this solo-outfit, Heolstor released a first album at the end of last decennium (Katabasis) (it was repressed on tape a while ago as well). In Winter 2014 he started recording the second album at the Athame Studio, and finally the result was mastered at the Khazad-Dûm Studio by Erun-Dagoth, who also runs Morbid Shrine Productions.
Christeos Chaos stands for quite a bizarre, uncomfortable and weird form of dissonant Post-oriented Black Metal, based on primal structures from the old styled current, yet expressed through post-modern elements of discordancy and eccentricity. Stylistically and conceptually this stuff trespasses the ‘average’ stuff, yet still the whole is rooted within the initial essence of the scene, with acts like Dark Funeral, Arckanum or even Wolves In The Throne Room coming to mind. Sometimes the stuff is rather catchy (like the Death-Rock riffing in Spirit Of Guidance), then again rather avant-gardist or post-satyricon’ish, arcturusian or vedbuensende’y, drawing elementary details from scenes like the Finnish, Greek or French one.
I did listen to Christeos Chaos a couple of times, but I am still not totally convinced about the elegance. For sure this stuff is quite attractive and exciting; I do not want to pretend any contradiction. But what I do miss is, that even after several listens, that I still do not have that ‘catchiness’, that specific conviction, that necessary persuasion that one might need nowadays. Despite quite excellent song writing, I am waiting for memorable experiences, but they do come not… It’s not that this album sucks, but Heolstor did come up with much more convincing material in the past, being under different monikers; but then again that is not but a personal (and therefor totally subjective) opinion, and being a ‘human’ reviewer I… Pfff, I’m wasting my time; here’s my final conclusion: quite cool stuff but ehh$gônrey2b7an2b indeed…
http://www.concreteweb.be/reviews/chains-ov-beleth
Nemrég az orosz Satanathtól kaptunk egy nyolcvan (!) darabból álló CD promócsomagot. Örülök neki, hogy vannak még kiadók, amelyek hajlandóak elővenni a tollat, ráírni pár betűt egy borítékra, és áldozni arra, hogy a kritikához küldött zenei hordozó fizikai valóságában is meglegyen a recenzornak.
A groove-metal cuccok között kétféle létezik: nagyon gagyi és remek. Ez a spanyol egy személyes kommandó által előállított hömpölygés a remek fajtából való. Sok esetben érzek rokonságot a Satyriconnal, mely csapatot az egyik legjobbnak tartok a groove-black hordák között.
Heolstor, az egyedüli tag diszkográfiáját nézegetve gyorsan lejön, hogy nem mai gyerek, közel húsz éve van a zenei porondon. Ezidáig hét nyilvántartott csapata van a Metal Archives szerint, melyből hétben jelenleg is aktív.
A disszonáns nyitány előre jelzi, hogy nem az élet napfényes oldaláról fog szólni a cucc. Aztán megszólal Heolstor, és itt jön az a pont, amikor a hallgatóság fele megállítja majd a lejátszást. Bánhatják a türelmetlenek. Egyszer régen egy ismerősömnek küldtem el egy vontatott funeral doom dalt, amit hat percig bírt. Jól van, gondoltam magamban, pont a szóló előtt nyomtad ki, megérdemled hülyéje...
Itt mondjuk hat percig nem kell várni az esszenciális témákra, annak a fele elég.
Az első dalnál három percig több szálon fut a sztori, vagyis az az érzés kerít a hatalmába, hogy a legvégéig nem fogom tudni pontosan megítélni ezt a művet. Igen, arra utalnék, csak túlbonyolítva, hogy ez egy olyan lemez, amit végig kell hallgatni ahhoz, hogy a végső ítélet megszülessen.
A nyitó Black Wings Spread Wide végén becsattog valami gong-szerű hangszer, nagyon érdekes. Majd a Breath of Diseaseben érdekes, dallamos kántálás színesít. A gitáron nagy változás nincs, itt még azt hihetnénk, hogy ez az egy dimenzió a mozgásterünk. Ez a félelmünk eloszlik., ahogy haladunk tovább, hiszen a fals trillázás mellett csatasorba áll némi klasszikusabb riffelés is.
Egészen a negyedik dalig elvoltam a cuccal olyan 8 pontos érzéssel, hanem a két következő ópusz! A The Coryphaeus és a Thrice Named, Thrice Cursed teljesen levett a lábamról. Mind ötletesség, mind lendület terén söpörnek. A játék nem kellően pontos, de leszarom. Az élvezeti értéke nagyon nagy ennek a két szerzeménynek.
A lemez minősége nem egységes, időnként rosszul belőtt hangerőkkel találkozhatunk. Az éneknél jön ez leginkább elő, amikor hirtelen a semmiből egy-két üvöltő verzerész tűnik elő. Fejhallgatón esetleg zavaró lehet. Ezt leszámítva nem nagyon köthetünk bele ebbe a mediterrán füstölőbe. Az északi hasonlat egyébként mind a gitárokat, mint a dobot tekintve áll. Középtempósan döngölő, néha begyorsuló fejrázós black metal ez, az utolsó tételt kivéve, mert ott startból be lett állítva a blast. A szerző próbálkozik dallamos énekkel is, ami többé-kevésbé rendben is van. Pár sognál hallottam csak jelentősebb elcsúszást, de black metal hiba nélkül nem is az igazi. Az egyik dalban viszont gitárelcsúszás is feltűnt, és nem tudtam eldönteni, hogy rontás, vagy csak annyira meg van tekerve a ritmika, hogy az én agyam nem fogja a rendszert.
Összesítve ez egy nagyon sötét, és érdekesen megvariált black metal lemez. Abszolút nem tudom eldönteni, hogy a klasszikus, ősi recept szerint íródott, vagy inkább a modern vonulat közé illeszteném képzeletben. Érdekes effektek, kongások tarkítják néha. Külön plusz pont jár a hangzásért, ugyanis az, hogy egy metalzene egyszerre legyen ilyen kormosan dohos de érthető is, az arra utal, hogy a keverésért felelős Erun-Dagoth érti a dolgát.
Szép munka!
http://www.femforgacs.hu/kritika/3451/Chains_ov_Beleth_Christeos_Chaos_2014
Chains Ov Beleth ist das Soloprojekt eines Spaniers, der zwischendurch einmal in Norwegen gelebt hat. 2005 hauchte er diesem Projekt Leben ein und veröffentlichte seitdem zwei Alben und zwei Demos. Die Musik ist roh, simpel und traditionell. Der Spirit Skandinaviens schimmert hier ganz klar durch. Auch wenn das Tempo nicht immer hoch ist, fallen vor allem die kalten, dünnen Gitarren und der heisere Kreischgesang auf, der selten auch mal von melodischem Gesang abgelöst wird. Hin und wieder tauchen laute Kriegstrommeln auf, die der Musik eine gewisse Atmosphäre verleihen. Alles in allem ist das Album zwar ganz gut, aber es fehlt doch ein bisschen an Durchschlagskraft. Ein bisschen mehr hohes Tempo als träge Riffs wäre von Vorteil gewesen. Aber ich will nicht meckern, denn Langeweile kommt hier dennoch nicht auf. Zwar plätschert das Album so ein bisschen dahin, wirklich störend ist dies aber auch nicht. Ein gutes, solides Black Metal-Album; nicht mehr, aber auch nicht weniger.
http://www.crossfire-metal.de/12487-0-CHAINS-OV-BELETH--CHRISTEOS-CHAOS.html
Corsi e ricorsi storici mi fanno incontrare nuovamente Heolstor, personaggio che incrociai agli albori della mia carriera da scribacchino con gli spagnoli Cyhiriaeth; al tempo mi trovavo presso altri lidi. Messo da parte il black metal pagano dai tratti folk della prima metà del 2000, il Nostro si è imbarcato in un'avventura in solitaria chiamata Chains Ov Beleth, con la quale è arrivato al secondo album: "Christeos Chaos", rilasciato lo scorso anno in collaborazione fra Morbid Shrine Productions e Satanath Records.
Il black metal è ancora l'ambito di azione in cui lo Spagnolo agisce, tuttavia con coordinate modificate, che oscillano fra scenari rituali e dissonanti che richiamano la scuola dei Deathspell Omega e frangenti più moderni di stampo post-black metal per così dire. I primi sono sovente parecchio derivativi, per quanto talvolta piacevoli; i secondi invece trovano nella voce pulita enfatica e impostata su un tono basso l'elemento vincente, rimandando in alcuni casi ai Satyricon, specie quando propongono riff che tentano di stamparsi in testa. La ritmica rockeggiante di "Christeos Chaos" dal canto suo mi fa pensare a "Imago Mortis" dei Marduk, in un brano che è l'esempio migliore di fusione delle influenze del gruppo: ficcante, orecchiabile e atmosferico.
I difetti del disco stanno nella sensazione di essere troppo compresso a livello di impatto, dispersivo nei minutaggi troppo estesi e di non sprigionare mai appieno le atmosfere evocative narrata nei testi, incentrati su Left Hand Path, grimori moderni e preghiere antiche (cantati pure in spagnolo e latino). A contribuire in negativo ci pensa anche una produzione che rende impastato il suono della batteria, gambizzandone letteralmente la resa e relegandola in terzo piano.
La mancanza di continuità qualitativa all'interno delle singole canzoni e gli alti e bassi della scaletta ("Thrice Named, Thrice Cursed" sa troppo di riempitivo) sono i due problemi che Heolstor dovrà risolvere con maggiore urgenza, senza dimenticare l'aggiunta di un pizzico di personalità e una batteria degna. In conclusione, "Christeos Chaos"non è stato in grado di coinvolgermi totalmente, se non in sparuti frangenti, perciò devo considerarlo un disco bypassabile, che però potrete ascoltare legalmente sulla pagina Bandcamp di Satanath Records per farvi un'idea con le vostre orecchie.
http://www.aristocraziawebzine.com/recensioni/7464-chains-ov-beleth-christeos-chaos
I couldn't have a worst way to wake up today. I was about to get out of bed when suddenly I heard the dreadful sounds of one of pop-music's greatest monstrosities, namely 'Happy' by Pharrell Williams. Apparently there was a carnival parade for children at the local school. So I went to the balcony to see why I had to listen to that horrible song and saw the teachers dancing in front of a truck with speakers. The kids seemed as horrified as I was.
I quickly went back inside and took a CD from the Satanath-pile, by coincidence one by Spanish black metal act Chains Ov Beleth. I expected brutal and chaotic black metal but I was pleasantly surprised by the sounds coming from my speakers. Although this was still eerie and haunting black metal, it sounded mature, varied and quite melodic. The band has been around since 2005 and apparently, they made quite an evolution over the years.
The album blends harsh black metal with dark rock, a bit like Darkthrone meets Fields Of The Nephilim or something. The atmosphere is dark, much like many of the vintage blackened hordes from Scandinavia. Yet, often the songs turn into uptempo, clean sung pieces of dark rock, something I really dig. This combination highlights on opener 'Black Wings Spread Wide' and the awesome song 'Spirit Of Guidance - Darkness Eternal'.
'Thrice Named, Thrice Cursed' is another excellent mid-tempo blackened rock song, probably the most immersive one on this album. Perhaps I can place it in line with albums by acts like Old Man's Child, for example, but without the atmospheric keyboard passages. Somehow, Chains Ov Beleth doesn't need keyboards to create this bleak atmosphere. This act does that with varied old school musical extremity, which works just as well.
So yes, this album works well. There is plenty of variation, both in tempo shifts and in alternating vocals. This stuff truly deserves a place in every black metal fan's collection, except maybe the ones who go for constant blast-beats and screams. Both are present here, but the whole is much more complex. My recommendation: check it out, this simply is an excellent black metal album from an ever-evolving act.
http://www.merchantsofair.com/reviews/chains-ov-beleth-christeos-chaos
Эта испанская группа, а точнее one man project музыканта Heolstor, который исполнил все партии инструментов да и спел, собственно, разными голосами. Он в свое время принимал участие в ансамблях Carcharoth, Uruk-Hai, Nazgul, Cyhiriaeth. Эти названия скажут многое людям, вовлеченным в блак сцену. Потому что альбомы этих команд активно заслушивались: до дыр — в свое время. Кроме того Heolstor сейчас является музыкантом еще двух групп: Alverg и Eald. При чем, например, Eald был организован еще и пораньше чем CHAINS OV BELETH. Так что, как вы поняли, в Испании блаковая жизнь кипит или, иначе, пылает адским горючим пламенем. Думается, что Satanath Records вместе с испанским Morbid Shrine Productions, реализовавшие этот альбом, прекрасно знали подоплеку всех этих событий.
Об ансамбле CHAINS OV BELETH впервые было заявлено в ноль 5-ом году, и тогда же была запущена демка. Через время вышел чернейший полноформат ноль 9-го года. Потом опять через 4 года — демка, а далее уже и сабжевый диск. Для чистоты эксперимента надо заметить, что в том же 15-ом году Heolstor выпустил компиляцию на кассете с кое-какими изданными и неизданными траками. Собственно, ради последних и заваривался указанный обугленный котелок из чистилища.
На представленных 50 (без малого) минутах музыкального времени проект CHAINS OV BELETH выдает среднетемповый (и замедленный, и с динамичными кусками) максимально разнообразный блак-ритуал, по змеиному трезво разделенный на 8 частей. Взятый темп позволяет с самой наибольшей душевной силой и внятностью продвигать апологетику темной стороны, прояснять курс подземных движений на нашей планете Земля, рассказывать о первопричинах некоторых кошмаров и глобальных катастроф.
Думаю, сразу надо сказать о качестве записи подаваемого материала. Оно достойно высших оценок, ибо когда Heolstor бросает куски лавы подземного вулкана извлеченного из недр Пиренеев, то получается звук, что эта порода падает у вас под столом, невольно поджимаешь ноги. И так во многом, — звуковая палитра этого диска CHAINS OV BELETH очень широка, а динамический диапазон претендует поистине на люциферианский размах. И об этом говорить обязательно надо, особенно в блаковых релизах, ибо некоторые из них чернейше настроены на инфернальный шум.
В этот артефакт — диск «Christeos Chaos» хирургическим методом вживлены ряд понятий и энергетических сущностей. При чем иногда операции сделаны простым топором, может быть даже и немного тупым, а иногда реальными скальпелями, но во всех случаях — талантливыми руками композера, который отлично чувствует фактуру каждого драматического эпизода и мастерски наполняют его истинным беснованием, мудрейшим архетипическим злом и молитвами, воем, гласом обращенными к хтоническим (подземным) божествам. И потому жесткая, обозначенная извне и установленная якобы по умолчанию структура композиций отсутствует. Вот так. Именно.
Композер CHAINS OV BELETH закидывает черно-мелодический уголь в свой крематорий тогда, когда ему надо, когда вдруг ему лично понадобилось топливо для воплощения очередного залпа из огнемета. Это завораживает, потому что в итоге получается злобная и актуальная презентация из преисподней, а не шаблонная заготовка, какой бы она роскошной не была.
Есть и особинка в этом реальном диске. Heolstor вдруг в самых неожиданных местах начинает петь чистым благопристойным голосом, внезапно организуя куски паганского иберийского блак металла. В этих случаях он торжественен, словно присутствует на языческом ритуале посвящения в воины. Такое вокальное превращение сродни оборачиванию в волка вервольфа и каждый неминуемый раз дает поистине чернокнижный результат по силе воздействия на слушателя CHAINS OV BELETH . Его методика голосовой отработки в разных форматах тесно связана с тезисом высказанным выше — полнейшая свобода самовыражения. В комплексе дает результат «открытого» для исследования музыкального произведения, когда каждый раз прослушивания находишь куски, которые не замечал, замечаешь какие-то звуковые слои, которые вдруг появились ниоткуда и так же моментально исчезли.
Это называется черная магия звука.
No me canso de repetirlo: la escena española es de lo más pujante y creativa que hay hoy por hoy en el mundo del rock y el metal. La cantidad y calidad de las bandas que están saliendo de la península es fenomenal.
Dicho esto, centrémonos en lo que tiene para ofrecer Chains Ov Beleth, un proyecto pensado y ejecutado en su totalidad por Heolstor, quien se hace cargo de todos los instrumentos y las voces. Con una temática lírica de índole ocultista, “Christeos chaos” (segundo disco de la banda), es un compendio de influencias que determinan una suerte de black metal melódico y primitivo, con reminiscencias a la escuela noruega y sueca (Darkthrone y Bathory son influencias seguras), con climas intimistas y opresivos, melodías cuidadas y algunos elementos rayanos en lo progresivo.
La diversidad de estilos hace difícil su encasillamiento, y esto es quizás el principal punto a favor del álbum, y al mismo tiempo puede esto mismo empañar el producto final. No obstante, chequéenlo.
http://rockarollazine.blogspot.ru/2016/05/chains-ov-beleth-christeos-chaos-2015.html
Chains of Beleth es una banda española, con una década de existencia, formada por un sólo miembro, Heolstor, un trotamundos del Black Metal que lleva metido en el underground desde hace muchos años, formando parte de diferentes bandas, este es uno sus proyectos más ambiciosos pero no el único pues ha tenido otros como Eald.
He leído que se instaló durante una época en Noruega, imagino que para respirar la atmósfera escandinava y así poder inspirarse y crear una obra influenciada por los sonidos más clásicos de las bandas noruegas. Escuchando este “Christeos Chaos” la influencia noruega se nota desde el primer momento, pero no la que yo imaginaba, más bien se nota la influencia de Satyricon en su álbum “Rebel extravaganza”, la comparación con la banda de Satyr es más que obvia tanto en la voz como en la manera tan particular de ver el Black Metal, alejándose de los sonidos más clásicos y donde las armonías disonantes toman el control, pero quiero dejar claro que no se trata de una copia, ni mucho menos, Chains of Beleth posee su propia personalidad.
Desde las primeras notas del Cd observamos que se trata de un trabajo muy poco ortodoxo, aquí la variedad tanto musical como vocal es enorme, no hay dos temas iguales, y dentro de cada tema hay un sinfín de variaciones. Su música navega por los medios tiempos, que son los predominantes en este álbum, y para mí donde más cómodo se siente, también tiene momentos más típicos del género donde la velocidad aumenta considerablemente endureciendo el sonido, pero no son muchos y tampoco se desmelena demasiado. Por supuesto hay espacio para los pasajes más vanguardistas e incluso melódicos y oscuros. La voz es en general rasgada y típica del Black Metal clásico aunque llega a utilizar otra limpia y algo coral muy en la onda de Bathory que no queda mal del todo.
La producción es limpia pero no muy buena, el principal problema que le veo es el sonido de la batería que es bastante pobre y poco natural, no tiene fuerza, se confunde entre la guitarra y la voz, suena a batería pregrabada, me extraña mucho sabiendo que ha tocado este instrumento en otras bandas, creo que es un aspecto muy mejorable. Otro gran fallo que le veo es la inconsistencia del álbum, tiene momentos muy buenos y que funcionan bien, mezclados con otros que no lo hacen tanto y que llegan a aburrir. Puedo entender que un músico quiera tener el control absoluto de su formación y no dejarse comer el terreno por los otros miembros la banda, pero a veces es mejor estar acompañado por otras personas, que enriquezcan una idea y así poder mejorarla.
Como conclusión diré que si te gusta la visión tan particular del Black Metal que tiene gente como Satyricon sobre todo en su álbum ”Rebel Extravaganza”, escucha este trabajo, seguro que lo encontrarás interesante.
http://friedhof-magazine.com/criticas/chains-ov-beleth-christeos-chaos
Christeos Chaos to drugi pełnograj hiszpańskiego Chains ov Beleth. Projekt jest jednoosobowy, a bardzo okultystyczny, barwy czerniejszej niż tłuste dupsko Biggiego Smallsa, nijak z tą recenzją niestety niepowiązanego. Wydany przez Satanath Records i Morbid Shrine Productions krążek zawiera osiem utworów raczej dłuższych, niż krótszych, albowiem razem płyta zajmuje pięćdziesiąt minut, bardzo odpowiednich na te gorące dni, amen.
Chains ov Beleth, jak można wydumać z wstępu, prezentuje religijniejszą odmianę black metalu. Taką occultową, zadymioną, zimną jak serca i waginy Waszych byłych (a i złowieszczą na nie mniejszym poziomie). Nie mam zwykle oporów przed szerzeniem swoich poglądów przez muzykę, wisi mi czy piewca drze japę o Chrystusowej wspaniałości czy mierności, buddyńskie medytacje też mi nie przeszkadzają, byle byłoby dobrze zagrane. Christeos Chaos jest prawie dobrze zagrany. Niestety to chyba najlepsze, co można o nim powiedzieć. Ta płyta jest co najwyżej dobra, wyżej już nie sięga, choć czasami stara się podskakiwać trochę ponad swój poziom.
Zazwyczaj największym plusem, ale i punktem obowiązkowym takich nagrań jest klimat. Słuchając occultu, nie tylko black metalowego, wymagam atmosfery, która mnie wciągnie i oczaruje magią, jakże potrzebną w tej konkretnej stylistyce. CoB faktycznie, umie wciągnąć, chociażby wyjątkowo złowieszczym Breath of Disease. Tylko, że brakuje tu czegoś, co rozkręca zabawę. Christeos Chaos porównałbym do pubu, do którego nawet fajnie jest sobie wejść, wypić piwo i popatrzeć na otoczenie i ludzi, ale już dłużej tam zostawać nie ma sensu. Troszkę szkoda, myślę, że mogło być dużo mroczniej. Muzyka utrzymana jest tu w dość melodyjnych, średnich tempach i, jak już wspomniałem, jest zimna jak sok z Syberii. W połączeniu z occultowym klimatem i dość piwniczną aranżacją, brzmi to nieźle. Kłopot polega jednak na tym, że kompozycje nie potrafią za bardzo przykuć uwagi. Po jakimś czasie, a konkretniej w okolicach Thrice Named, Thrice Cursed człowiek zaczyna odczuwać niedosyt i znużenie, a wiecznie średnie tempa i niewyszukane melodie zaczynają nudzić. Od czasu do czasu zdarzy się przyjemnie wyrastający rodzyn, chociażby w The Coryphaeus zdarza się jeden, ale to ewenementy.
Z całego Christeos Chaos najlepiej wypada chyba końcówka. Utwór tytułowy uważam za najlepszy na całym krążku, i to wcale nie dlatego, że jest najmniej mhhhoczny. Fakt, jest lżejszy, ale bardzo przyjemnie napisany. Do tego czyste wokale, bardzo pozytywnie wybijające się przed standardowe dla Heolstora burczenie pod nosem, oraz łacina w tekście sprawiają, że kawałek ten jest dwukrotnie bardziej occult niż reszta. Może to tędy droga, Heolstorze? Natomiast ostatni na płycie Transcending nie jest już taki dobry. Jest raczej średni. Ale i tak wyrasta ponad resztę z powodu – w końcu! – zmiany tempa, konkretnie na szybsze.
Ciężko uznać za pozytyw (aczkolwiek, lubiąc brzmienie rodem z szafy babki Grażyny) brzmienie płyty. Nie jestem antyfanem nagrywania chlebem, czasami faktycznie ma sens. Tutaj natomiast sprawia to wrażenie, jakby faktycznie grano w tej zamkniętej szafie. Muzyka jest dość głucha i przytłumiona, brakuje jej mocy i klarowności, aspektów raczej przydatnych w tych realiach. Także wokal pokpiono. Na tyle, że jedyny komentarz, jaki ciśnie mi się na klawiaturę to pełne rozczarowania „cyka blyat”. Za to layout zrobili bardzo ładny, gustowny, klimatyczny i właśnie taki, jakiego płyta w takim klimacie potrzebuje.
Jeżeli mam czymś się chłodzić w obecne upały to wolałbym już chłodny soczek marki Sromlesby niż Chains ov Beleth. Jest jednak szansa, że komuś z Was podpasuje. Jest całkiem dobrze, ale też nie na tyle, bym jakoś chętniej do tego wracał.
http://kvlt.pl/recenzje/chains-ov-beleth-christeos-chaos-2015/
Zrovna Španělsko není země black metalu zaslíbená, ovšem někdy i v těchto krajinách se tu a tam najde řízná hudební vřava s patřičným severským odkazem. A přesně tyto choutky vedly k založení CHAINS OV BELETH protagonistu říkající si Heolstor, jenž v průběhu minulého roku ukuchtil druhé řadové album s názvem „Christeos Chaos“. Toto koncepční dílo probouzející všechny možné i nemožné temné síly, je tvořeno osmičkou poměrně členitých skladeb, jejichž struktury jsou poplatné příběhovosti a nutkání přecedit na posluchače kvantum „informací“.
Tvorba CHAINS OV BELETH není paradoxně nikterak extrémní. Pomalejší a valivé hudební tempo velmi věrohodně míří do teritoria doom metalového, byť se v každé skladbě najde ryzí blacková vsuvka. Po celou dobu nahrávky protagonista čaruje zastřeným kytarovým soundem, typickým pro tuto hudební formu. Co se týče zvukové stránky, tak posluchač se musí smířit s tím, že v případě CHAINS OV BELETH se rozhodně nejedná o extraligový počin. Chains ov BelethNicméně „volná pravidla undergroundové kultury“ berou i tento druh naturalu jako něco, co zkrátka komplexní dojem nekazí. V případě „ Christeos Chaos“ mi dokonce přijde, že z této „nevýhody“ se dá dost dobře vyčarovat patřičné mystické plus. Nahrávku tudíž táhne pekelná atmosféra pod patronací samotného Lucifera a mně osobně se velmi libí, když Heolstor doslova „káže“ svým čistým hlasem – ten je ale na nahrávce v menšině.
Přestože jsou jednotlivé kompozice vystavěny poměrně členitě, nenajdete tu vysloveně mimořádný vzorek. Totéž se ale týká samotných nápadů či neochvějných momentů, pro které byste si měli CD pravidelně pouštět. Nicméně i vzhledem k této skutečnosti, která navenek nepůsobí nikterak lákavě, nachází se na albu jeden opravdu poddajný track, o jehož nezastupitelnosti vypovídá už to, že je veden v latině. Tahle volba sice už v metalových kruzích není ničím neotřelým, avšak stále se nejedná o až tak běžný vyjadřovací prostředek. Po hudební stránce se sice v dané skladbě znovu neděje nic extra závratného, ale hlavní hrdina příběhu má zkrátka dar přenášet na posluchače ohavně okultní fluidum. Vlastně by mi vůbec nevadilo, kdyby se v podobné linii odehrávala celá deska.
„Christeos Chaos“ je díky obstojně pojaté atmosféře album těsně nad prachsprostým průměrem. Díru do světa tedy rozhodně nečekejte. V ryze undergroundovém světě se však jméno CHAINS OV BELETH patrně neztratí. Na světě je stále ještě dostatečný počet hudebních příznivců, kteří odmítají načinčané produkce a raději dávají přednost zvukům z černých a smrdutých ploch. Tolik asi jeden z pozdravů ze Španěl…
Sometimes you can tell a one-man Black Metal band easier than others. And this is one of them. It's something about the instruments feel separated from each other to where it doesn't feel like a band. However, Heolstor doesn't do a bad job overall. Hailing from Madrid, Spain, CHAINS OV BELETH provide a mid-tempo delivery of Black Metal that seems... uneventful. While the songs aren't bad by any means, there's no energy or movement. The second track 'Breath Of Disease' gets going pretty well with some classic sounding echoing vocals. But then the singing comes in. And the spoken words which sound like a king is speaking to his knights before a battle. However, I don' think it's supposed to be a king, which is confusing and hard to listen to. 'Spirit Of Guidance - Darkness Eternal' picks up the pace a little, even though it seems Heolstor has listened to a little too much ISENGARD. The album plods on with more mediocre tracks. Some of the, such as 'Thus Perish The Defeated ', are actually enjoyable. But put all the tracks together and you have an album that never really gets going, that doesn't kick you in the teeth like you wish it would. The band has since changed its name to MYSTAGOS. It'll be interesting to see the direction Heolstor takes with the new moniker.
http://www.voicesfromthedarkside.de/Albums-EPs-Demos/C/CHAINS-OV-BELETH--10592.html
Люблю я one-man проекты и продолжаю их находить. Сегодня речь пойдет о испанском проекте Chains ov Beleth. Пару демок и пару полноформатов. Не мало ли? Достаточно для такого творческого человека под нэймом Heolstor. Этот проект я для себя открыл недавно.
Знакомство с творчеством этого испанца началось с дебютной ленты Mystagos - Ho Anthropos Tes Anomias созданном на андерграундном лейбле.
Рассмотрю я вторую ленту, именуемую Christeos Chaos.
Оформление буклета в черно-серо-белых тонах, в милималистическом стиле, без броских и ярких артов. Тексты песен ложатся по два на страницу, обложка альбома содержит лишь символ звезды Хаоса с лого вверху и названием ленты снизу.
По материалу: почти час времени, 8 треков с лаконичными названиями и тягучими риффами.
Первые ноты первого трека сразу бросают в уныние. Он тягуч как смола, что льется по бескрайним берегам мертвой земли.
Вокал не радует. В нем нет ничего насыщенного и нет острой подачи. Это обычная речь мягким скримом. Чем-то напоминает стиль Аббата, но на первоначальном уровне.
Я бы вообще это бы назвал Ritualistic voice.
При прослушивании первого трека я понимаю, что концепция всей ленты меняться не будет. Она будет все такой же однотонной, c небольшими вкраплениями Хаоса и тусклого Света Звезд.
Запильный рифф второго трека напоминает первый. Барабанов не много, партии несложны, навевают скуку и бросают в Овраг Скорби. Heolstor c одной стороны неплохо подает, но с другой – он мог бы и лучше, ведь он принимал участие во многих проектах.
Может Chains Ov Beleth состояние его души? Это не известно. Никому это ясно не будет.
С таким темпом (кроме последнего трека Transcending) пролетает альбом и ложится на Пыльный Путь Вечных Страданий души. Прочитав тексты, представленные в буклете, скажу, что они меня удивили. Насыщенность оказывается есть. Ну как же без нее? Тексты приятно читать. Тексты приятно держать в голове.
Сразу видна идейность и четкость взглядов автора и даже призыв слушателям стать единомышленниками.
Что же я оставил открытим? Трек Transcending. Он создан в быстром ключе, с нотным перепадом на всю ту же унылость. Но есть один пункт, который следует учесть: она не бросается в глаза. Этот трек действительно пролетает мгновенно, словно луч света через вакуум. Я был бы рад видеть сей материал в подобном варианте.
Из-за меланхоличного и спокойного настроя второй раз ставить CD в плеер не буду, но ценителям таких тягучих и оккультных вещей – рекомендую. Мне по вкусу другое творчество Heolstor ‘a.
http://metalheads.by/en/review/chains-ov-beleth-christeos-chaos.html