Reviews: SAT191
< Обратно к релизу / Back to page
The Peruvian band Fervent Hate launched their recording career with a 2013 album named Roads Of Insanity and followed that with a 2015 EP entitled Diablo. But I missed both of those, and so I had no expectations when I first encountered their new album Tales Of Hate, Lust And Chaos, other than the recommendation of Satanath Records that it would please fans of Entombed, Illdisposed, Grave, Dismember, At The Gates, and Gorefest — and that it was mixed and mastered by Dan Swanö.
Of course, for this listener those were all very enticing names, but even so, large questions remained. Many bands have chosen to toil in the fields furrowed by those groups, but not all have been successful in bringing forth the kind of abominable new growth that would feed and satiate the endless hunger of their many fans. How have those questions been answered by Fervent Hate?
You will judge for yourselves, but my own judgment is that their new album is a resounding success. As proof, I offer the track we’re premiering today, the name of which is “Evil Twins“.
The success of this particular song can be measured in different ways. It is massively and menacingly powerful; it succeeds in creating an atmosphere that’s brooding, sinister, and even infernally majestic; and at its core there are alluring melodies that prove to have lasting value.
The production of the sound generates titanic force, but also blade-sharp clarity when it counts. Fans of the old Swedish death metal will salivate over the enormous, toxic vibrations of the guitar tone, the inherently morbid bass sound, and the explosive force of the drumwork, and the huge, roaring voice vividly channels flame and fury.
At first, and again later, the pace of the music is a lurching stomp, but the pace also changes as the drummer begins to batter and bludgeon, and the riffing begins to whir and seethe. As gruesome and dismal as the music is, there’s a riff in the song that sounds like a devilish fanfare, and the track also rises to a hell of an incendiary crescendo at the end, thanks to an extended guitar solo that swirls, boils, and soars.
http://www.nocleansinging.com/2018/04/11/an-ncs-premiere-fervent-hate-evil-twins/
Из Перуа долази Fervent Hate, интересантнан death metal бенд који је активан пуних десет година. Музика им је добрано инспирисана шведском death metal школом, мада се да осетити и шмек који је красио холандски Gorefest. Дакле, мало класичног death metala, мало death 'n' rolla, а све то уклопљено са заиста добром музиком, полетним рифовима и солидном продукцијом. Енергично издање, заиста. Љубитељи жанра нипошто неће остати индиферентни на деонице које неодољиво подсећају на Dismember и Six Feet Under у својим најбољим тренуцима. Посебно ми се свидело то што нема песама које се „понављају” - свака је заиста једно поглавље за себе, иако скупа чине кохерентну целину. Велики број бендова игра на сигурно, те од (типа) десет песама у суштини имају само једну у различитим варијантама. Овде тога нема: чланови бенда су уклопили све што воле, равномерно дозирали од свега по мало и представили савршен спој.
https://ciklonizacija.blogspot.com/2018/06/kombo48.html
It comes as no surprise to me that this album was mixed and mastered by the legendary Dan Swano. Though the band hails from Peru, the quartet is clearly influenced by the early HM-2 masters of Sweden. “Tales of Hate, Lust and Chaos” uses the legendary old-school Death Metal sound as the basis of their sound, but remains unafraid to climb out of the glorious putridity to embed other influences. This, their sophomore release, contains an undulating wave of influences. Depending on the track in question, you may hear elements of thrash, groove, black, or traditional heavy metal mixed into the buzzsaw murk. Hell, the opening chords of “Left Iron Fist” wouldn’t seem out of place on an old Motley Crue record, until the feral filth kicks back in. It would be a mistake to think that all of this means the album is incohesive or all over the place. Fervent Hate does a stellar job of tying everything together into a cohesive whole, from filthy riff to hammering drums to vocals that seem almost hardcore influenced at times to well placed and well thought out solos. In short, Tales of Hate, Lust and Chaos plays with the mold of osdm a bit, but doesn’t seek to reinvent it. In doing so, they have created an absolute ripper of an album.
http://www.vm-underground.com/review/fervent-hate-tales-of-hate-lust-and-chaos/
Formatisi una decade fa e portati avanti ancora dal nucleo fondatore (il cantante bassista Carlos "Kanu" Delgado ed il chitarrista Edgar "Gocho" Rodriguez), i peruviani Fervent Hate arrivano alla pubblicazione del loro secondo album, il qui in esame "Tales of Hate, Lust and Chaos" uscito lo scorso aprile su Satanath Records. Sin dalle loro origini, i Fervent Hate sono fieri fautori di un Death 'n' Roll che deve molto delle proprie sonorità soprattutto alla vecchia scuola svedese, Dismember su tutti. Anche se nei Fervent Hate è possibile ritrovare anche un certo gusto per le melodie feroci degli At the Gates ed un approccio derivante dal classic metal.
"Tales of Hate, Lust and Chaos" è uno di quei classici dischi in cui è impossibile trovare perdite di tempo o orpelli inutili ad impreziosire un lavoro che va già benissimo così, diretto e sfrontato. Se avete adorato i mai troppo compianti Dismember, allora il lavoro del quartetto peruviano potrà farvi letteralmente saltare dalla sedia: molto di quello che possiamo sentire in quest'opera, infatti, ricorda la leggendaria band di Stoccolma. Ma non c'è da preoccuparsi: non siamo di fronte ad una band che scimmiotta pedissequamente il lavoro di un'altra ben più famosa. I Fervent Hate traggono sì ispirazione da un genere specifico e soprattutto da un dato gruppo, ma riescono, come detto, ad inserire anche altri elementi che, messi insieme, donano al sound dei nostri un carattere del tutto personale. Un esempio pratico può essere "Last Night of Pleasure", che si discosta dalle sonorità generali dell'album per lanciarsi in un veloce e ferino Melodic Death à là At the Gates. Altro brano degno di nota è poi quello che lo precede, "Ten Inches of Love", pezzo che potrebbe ricordare ai più i nostri Southern Drinkstruction. Comunque sia, "Tales..." è un album che non subisce il minimo calo: aiutato da una produzione buonissima, si lascia ascoltare benissimo nella sua semplicità; questo disco parte con la premessa di essere un lavoro Death 'n' Roll ed è tutto ciò che avrete per i 40 minuti di durata, né più né meno. Colpiscono poi le parti solistiche del flavour Heavy ("Left Iron Fist" l'esempio più calzante).
Credetemi se vi dico che "Tales of Hate, Lust and Chaos" è un album che merita più di un ascolto approfondito, in modo da riuscire a coglierne tutte le varie sfumature che lo rendono un disco così interessante. La band sudamericana, a mio avviso, risulta essere tra le più piacevoli novità sinora di questo 2018.
Fervent Hate es un grupo residente en Arequipa, Peru en el año 2008 y que practican una suerte de Death metal melódico que tiene en sus fuentes guiños de grupos como In Flames, Rotting Christ o, incluso grupos mas alejados como Entombed, y que nos trae un trabajo liberado internacionalmente en abril de titulo “Tales Of Hate, Lust And Chaos” al cual vamos a conocer.
Lo primero que se te viene a la cabeza al oír el disco es que el grupo ha buscado implementar un sonido bastante bronco, se aprecia en las composiciones, gracias a la dureza del bajo, un sonido rugoso que contrasta con la linea melódica de las composiciones, pero a las que no le queda nada mal el sonido. En esa linea el grupo sabe como hacer funcionar esa linea melódica que indudablemente hace constantes guiños al sonido que entronizaron grupos como los ya mencionados In Flames, o Entombed en sus últimas acepciones mas escoradas hacia el rock-death, pero aportándoles una personalidad propia autónoma. La voz del vocalista esta muy influenciada por las notas que en su día firmo el gran Lars Göran Petrov.
A esto le añadimos una perspectiva de las armonías melódicas crujiente, rockeras por qué no decirlo, pero personalmente oscuras e innegablemente Death, obtendremos un disco interesante, crujiente y lleno de ganas de hacerte que tus vértebras oscilen de manera compulsiva.
A mi el disco me ha gustado bastante, sobre todo por que no son un grupo clónico, tienen mucha influencia sí, pero no suenan exactamente iguales y muestran formas y sonidos propios, y la verdad es que eso temas te llevan gracias a esa producción gruesa y llena de contenido sonora tan interesante.
Ya en el primer corte, “Evil Twins” el grupo nos introduce con parsimonia gruesa en un tema cadente, bronco y brutal. Las guitarras son tangibles y afiladas, muy armónicas, junto a una producción gruesa que presta su personalidad propia al sonido, mientras el trabajo lírico simplemente es brutal, sin tirar necesariamente de blast Beats o tempos desquiciados. Así con eso en el siguiente corte “Death Is Written By Self” ya encontramos una linea rítmica mucho mas dura y rápida, pero el sonido no pierde melodía a pesar de la velocidad y la melodía te recuerda pasajes de grupos como In Flames.
Seguimos en “Ten Inches Of Love” nuevamente un tema brutal pero de arquitectura del sonido apadrinado por los Entombed, ese rock-death super grueso y melódico realmente brillante… tal y como si a black Label le diese por meter guturales… un tema genial. En “Last Night Of Pleasure” el grupo deja de lado la visión mas escorada al rock e imprime un tempo salvaje y afilado, puro Death melódico brutal, sin perder personalidad ni melodía, bastante acertado y probando una linea heterogénea pero unida del sonido de los temas.
En un disco de estos siempre se aprecia un corte como “Mrs. Piggy” rugoso, bronco lleno de sentido del humor, dentro de la visión del Death… genial y rompe cuellos. En el siguiente corte, “Left Iron Fist” no bajamos la linea rugosa de la producción y plasman otro corte brutal pero cadenciado, un corte de carácter con incluso un flamigero teclado que le da un aire especial al tema, para mi unos de los mas logrados dentro del disco con un riff centelleante.
En el siguiente corte “Confessions” el grupo firma un corte mas clásico, siempre rugoso, pero de menos inventiva que con el anterior. No es un mal corte, pero es mas predecible, aunque a las legiones old school seguramente les flipe. Mas interesante y lleno de matices tenemos “The Possibility Of All Possibilities”un corte convergente entre las sensibilidades mas tangibles del grupo, a saber, el perfil mas Death metal y su esencia melódica. Sin duda el grupo sabe como marcarse un corte que no te deje indiferente.
Cerramos el disco con dos temas, “Rotten Crop” un corte de arquitectura clásica Death, con su cadencia armónica muy conseguida, realmente adictivo este tema. Y el siguiente y último “Disinfection Aid” otro corte que el grupo aproxima hacia vertientes mas brutales, y que cierra el disco de forma brillante y netamente Headbanger.
Simplemente dire que este es uno de esos discos que no te esperas; es arriesgado en su producción tan cruda y rugosa pero sale bien del entuerto, y esa linea de melodía y linea bronca firma uno de sos discos que cada vez que lo escuchas te apetece mas volverlos a escuchar.
http://zombiewarmanagement.com/fervent-hate-tales-of-hate-lust-and-chaos-satanath-records/
Fervent Hate liefern uns heute eine deftige Einführung in ein Genre von dem ich absolut null Ahnung habe, wenn ich ehrlich bin. Ich war nie ein wirklicher Death Metal-Fan, abgesehen von ausgewählten Bands wie Just Before Dawn und den obligatorischen Melo-Death-Kombos, von denen ja jeder Metalhead ein paar in seinem Plattenschrank hat. Insofern verwundert es auch nicht, dass mir Death’n’Roll bisher völlig durch die Lappen gegangen ist, was im Nachhinein betrachtet echt schade ist, denn die Peruaner zeigen auf ihrem zweiten Album „Tales of Hate, Lust and Chaos“ eindrucksvoll was dieses Genre so zu bieten hat.
40 Minuten Musik beinhaltet dieses Album und verteilt das auf 10 Songs, was das rechnen recht einfach macht. Musikalisch ist das Werk ähnlich einfach, aber deutlich effektiver, denn in den Songs steckt genausoviel energischer Death Metal wie groovig rockender Rock’n’Roll, das sich zu einer ziemlich knackigen und spaßigen Nummer entwickelt. Das ganze wird mit druckvollem Sound und dröhnenden Gitarren veredelt. Die Basis des Ganzen sind locker groovende Drums, die sich immer wieder zu mal mehr mal weniger aggressiven Blasts und genereller Bass-Drum-Vergewaltigung hinreißen lässt während nebenher der Bass für den druckvollen Sound und fetzige Rhythmen zuständig ist. Mal orientiert er sich dabei an den Gitarren, oft geht er aber auch eigene Wege und groovt sich gepflegt durch die tiefen Töne. Dazu gesellen sich die Gitarren, die schwere Death-Metal-Riffs oft simultan mit locker-flockigen Rock-Nummern zocken oder nahtlos ineinander übergehen lässt. Hier und da wird noch ein kleines Solo eingestreut um die Sache weiter aufzulockern ohne zu viel Energie und Härte rauszunehmen. Bremse? Fehlanzeige, die Band prügelt sich stur wie ein Esel durch ihre Midtempo Death-Walzen wie ein Panzer. Wer sich in den Weg stellt wir einfach über(rock’n‘)rollt. Nur ganz selten gibts es Ausreißer, die Geschwindigkeit anziehen und die zu spielerischer Höchstform auflaufen lassen. Aber auch der „Standard“-Death’n’Roll der Jungs bringt ordentlich Stimmung in die müden Glieder und alten Knochen. Gesanglich geht es genauso direkt nach vorne. Melo-Death-Growls und gelegentlich zur Unterstützung eingesetzte Scream. Fertig. Mehr brauchen die Jungs auch gar nicht um das Aggressionslevel aufrecht zu halten und ordentlich Kante zu zeigen. Einfach raufgeknüppelt. So und nicht anders werden die 40 Minuten des Albums gefüllt mit richtig gutem Death Metal, der durch seinen Rock’n’Roll um einige freudige Sphären erweitert, aber nicht aufgeweicht oder verwässert wird.
Wer mit Death’n’Roll genauso wenig anfangen konnte wie ich, der dürfte mit Fervent Hate und ihrem Zweitlingswerk „Tales of Hate, Lust and Chaos“ einen super Einstieg in das Genre erlangen, aber ich finde, auch eingefleischt Death-Rocker dürften hier ihre wahre Freude haben, denn die Jungs gehen mit viel Herzblut und Spielfreude an die Sache ran, was man jeder Note anhört. Und auf die Fresse gibts auch noch genug.
https://metalviewer.wordpress.com/2018/07/18/fervent-hate-tales-of-hate-lust-and-chaos/
Do Peru, senhores e senhoras, os Fervent Hate. A banda dá-lhe bem no death metal tendo por base o thrash metal e o resultado deste seu segundo álbum de originais é bem cativante para não dizer entusiasmante. E curiosamente não é coisa que nos soe ao típico trabalho sul-americano, o que de certa forma representa uma lufada de ar fresco com o seu death metal cheio de groove. Não há muito por onde pegar neste álbum, ou melhor, não há mesmo nada, apenas malhões atrás de malhões que dão mesmo gozo a ouvir.
Lately I have seen a lot of Old School Death Metal fans discussing online about new albums by bands like Lik, Demonical or Ribspreader. As much as I enjoy all of those as well one of my personal greatest finds of 2018 has to be “Tales of Hate, Lust and Chaos” by an unknown Peruvian (!) band called Fervent Hate. Never having heard of this guys before this is their second full length album following their 2013’s release “Road to Insanity”. Discovering new music online is bringing back some memories of my teenage days when I spent a lot of time in small shops searching for stuff I never heard of before.
To keep it short: This is Death Metal at its absolute finest. Ten face-meltingly awesome tracks to get your head banging and your blood rushing, this is an absolutely relentless album that doesn’t give you time to catch your breath as the band powers through each song. Every song has just as much energy and momentum as the last and the songs feature some excellent solos and powerful vocals throughout.
There is enough variation with Fervent Hate mixing melodic lead guitars, dark and moody parts and even some lighter moments. For some songs they wrote hooks that would not be out of place on a Hard Rock album or even implement bluesy elements. While the music never gets cheesy each song is catchy and offers a memorable main riff. Some of the slower songs create a brooding and slightly uneasy atmosphere bringing the underground feeling we all know and love.
Overall Fervent Hate have one aim and that is to honor and return to the golden age of classic Old School Death Metal. Buzz-Saw guitars, D-Beat rhythms and beastly low growls are the traditional reference points to the classic past. From the opening assault of “Evil Twins” the album rips out of the speakers. The great thing about this song and the whole album is that nothing is done to excess.
There are some tempo-shifting swings between all the chunky riffing and the drummer is doing a great job setting the tempo and providing some surprise elements and fills while the two guitarists impress with short and long solos. Technically this is very solid but the real star of the show is always the song itself. These days a lot of bands focus too much on brutality and showing their technical abilities for my taste. While that might be interesting enough for other musicians passive fans like myself often are overwhelmed by that kind of stuff. I prefer simpler songs with a stringent structure that still have enough meat to not get boring after the first listen. And Fervent Hate are delivering exactly that.
To be honest many of the riffs and ideas have been heard in another form before but this does not matter in the overall enjoyment and well created wall of addictive sound. Fervent Hate have created their own brand of Swedish Death Metal taking elements from the classic Entombed records as well as from their “Wolverine Blues” era mixing those ingredients together to deliver something familiar and tasty.
The production is as Swedish as it can be and it is obvious that those famous HM2 pedals found their way from Stockholm to Peru.
After having listened to the album for the first time it did not come as a surprise to see that the mixing and mastering has been done by Dan Swanö in the famous Unisound Studios. This means that production-wise there are no surprises.
You can discuss about the scene’s constant retreading and lack of progression. Or you can go out, get “Tales of Hate, Lust and Chaos” and bang your head.
The groovy four-piece squad from Arequipa (Peru) strikes back with their 2nd long play. "Tales of Hate, Lust and Chaos" includes 10 chapters into the super melodic & rolling kind of Death Metal that was maximally influenced by the Swedish Death Metal sound and scene. It seems to me the quartet started to intentionally mix up the musical heritages of such Scandinavian pioneers of Death Metal as ENTOMBED, DISMEMBER, GRAVE, DESULTORY, AT THE GATES and ILLDISPOSED. The outcome isn't bad at all, but I'd rather prefer to listen to the above mentioned bands' originals than to the countless copies of the followers. For me it just makes no sense to copy them, but it would be pretty priceless if a Peruvian Death Metal band would sound its own original way. Don't you think so? I am sure the musicians of FERVENT HATE are capable to do that, thus I wish them good luck and a bunch of original ideas for their next release!
http://castrum.com.ua/encomium/5albums2.htm
Tales of Hate, Lust And Chaos is the new album of Peruvian (!) death ‘n’ roll project called Fervent Hate. Tales of Hate, Lust And Chaos consists of 10 very strong tracks that show the band on a mission, and with a musical progression, grinding, chainsaw & razor-sharp riffs, epic, melodic and catchy guitar solos and a powerful/brutal vocals respecting the death metal roots of this Peruvian (from a city named Arequiba) quartet. It comes as a follow-up to their highly-acclaimed 2013 debut Roads Of Insanity and a 2015 EP entitled Diablo.
Tales of Hate, Lust And Chaos kicks-off with the opening assault of “Evil Twins”, with a typical death metal approach, but before you know it switches more into a slow-pace southern groovy and sludge sound. In other words; Tales of Hate, Lust And Chaos is a brutal and violent, yet beautiful and melodic death metal opus that will please most fans of the genre. A perfect example of genre-melting/blending is a third song called “Ten Inches Of Love” with both brutal slamming and southern sledge guitar parts to it. On the other hand you have a song named “The Possibility Of All Possibilities” which is a piece of melodic death metal at its best.
Tales of Hate, Lust And Chaos was placed in the hands of the legendary Swedish producer, Dan Swanö (in the famous ‘Unisound Studios’) in order to achieve a powerful work with a lot of diversity and variety, and they pretty much succeeded.
Technically, this ia a very good executed album where the song-structures are perfectly put together, and there’s almost nothing I would do differently. It seems as every song has the same amount of energy and momentum, leaving no weak songs.
Tales of Hate, Lust And Chaos is a death metal at its finest. Recommended for fans of our Danish death-stars Illdisposed, then some Grave, Entombed, Pantera, Gorefest, Dismember, At The Gates and similar scene acts.
https://www.metal-revolution.com/reviews/fervent-hate-tales-of-hate-lust-and-chaos
VERDIKT: Tales of Hate, Lust and Chaos je velice chytlavý a zajímavý death made in Sweden. Na Tales of Hate, Lust and Chaos najdete deset dobrých skladeb, které jsou doslova nasáklé hitovými nápady a ohnivou energií. Kluci se nebojí do chrastícího randálu narvat i příjemné melodie, aniž by klouzali po hraně podbízivosti.
Jak už psal náš šéf, Jirka D, při psaní recenzí někdy začíná u nuly a pak přemýšlí, proč tomu dát víc a jindy na to jde z druhé strany. Já byl přesvědčený, že v případě peruánských Fervent Hate a jejich druhé desky Tales of Hate, Lust and Chaos začnu taky u nuly. Ptáte se proč? Jihoamerická variace na osvědčený švédský model, který kdysi pomáhal definovat Tomas Skogsberg ve svém Sunlight Studiu, nemůže přece dopadnout dobře. A víte co? Tales of Hate, Lust and Chaos nedopadlo vůbec špatně. Zvlášť když za mix a mastering není odpovědný nikdo menší než samotný Dan Swanö.
Fervent Hate vznikli v roce 2008, ale debut vydali až o pět let později. Po sérii demíček jsou zpět s novou deskou, která představuje prvotřídní šupec, tak jak ho kdysi definovali Dismember, At the Gates, Grave a Entombed. Už je jasno, o co jde, že jo? Sranda je, že přes jasné retro a okopčení všeho možného, je Tales of Hate, Lust and Chaos deskou jak víno. Nic dýchavičného a upoceného nečekejte. Písničky na albu se nesou převážně ve středním (rytmicky pestrém) tempu, s tím, že bubeník Jean umí i pěkně zahlomozit a takzvaně do bubnu pořádně prásknout. Dá se říct, že jejich přínos je větší než poslední desky takových Centinex atd. Viz fraška kolem Entombed, respektive A.D. Ani Demonical na posledním albu nebyli tak dobří, jako tito peruánští smrťáci. Řekl bych, že jsem kacíř!
Na Tales of Hate, Lust and Chaos najdete deset dobrých skladeb, které jsou doslova nasáklé hitovými nápady a ohnivou energií. Kluci se nebojí do chrastícího randálu narvat i příjemné melodie, aniž by klouzali po hraně podbízivosti. Zůstávají stále v mantinelech syrového death metalu. Při poslechu této desky jsem si vzpomněl i na parádní fošnu „Club Mondo Bizarre“ For Members Only kdysi vynikajících Pungent Stench. Líbí se mi totiž, jak dobře umí Fervent Hate do deathového hoblování narvat i chytlavý rock´n´roll a přitom nevyměknout. Je jasné, že do bizarní zvířeckosti Pungent Stench mají Fervent Hate daleko. Ostatně oni vsadili na odlišnou muziku prostou rebelie. V poslední Disinfection Aid, i přes severský zvuk, jako bych slyšel Gorefest v období Chapter 13. Myslím, že jsem vyjmenoval docela široké spektrum devadesátkového deathu, který místy vlastně ani death už nebyl. Ale Fervent Hate tohle spektrum obsáhli a death hrají pořád.
Kytarový tandem Emilio a Gocha své nástroje výtečně ovládá. Jejich sóla a vyhrávky se báječně doplňují. Když jeden drhne kila, druhý se ujme sólových partů. Pak si to vymění, a občas se rozjedou oba. Zpívající basák Kanu se s basou nepouští do žádného dobrodružství, ale myslím, že v takovém stylu dnes už nikdo progresi nečeká. O to lepší je Kanu vokalistou. Svým příjemně zabarveným hlubokým growlem vcelku srozumitelně zpívá (ano, zpívá – neřve) v pestrých liniích.
Při pitvání promo nahrávek často vím, že se k desce už nikdy nedostanu, protože takových desek jsou statisíce. U Tales of Hate, Lust and Chaos ale s klidným svědomím můžu říct, že s k ní čas od času vrátím rád. Nesmírně mě baví, byť musím album odsoudit pro nulovou originalitu a přínos scéně jako takové. Jako letitý fanouš dobrého deathu si peruánský randál Tales of Hate, Lust and Chaos užívám nadmíru.
http://www.echoes-zine.cz/recenze/fervent-hate-tales-of-hate-lust-and-chaos
Video review.
https://www.youtube.com/watch?v=l0wBGQzf500
For those unfamiliar with Fervant Hate, they are a Death Metal band from Arequiba which is a southern city in Peru, and they formed in 2008. Their first album was released in 2013 called Roads of Insanity and then in 2015 they released an EP called Diablo.
Tales of Hate, Lust and Chaos was completed at the end of 2017 is like something most people will never have heard.
It starts off with a typical Death Metal approach, with high speed drumming, razor sharp riffs and a brutal vocal, and before you know it it has morphed into a Southern Groove/Sludge sound, with filthy guitar riffs and a slower pace. It is genius how they have created this blend of genres under the heading of Death ‘n’ Roll.
This is brutal yet melodic, aggressive whilst being licked by mind bending solos and it is completely out of the box brilliant.
‘Ten Inches Of Love’ is the perfect example of the blending of styles, one minute you are losing your mind Death style, the next you have adopted a power stance and playing some Southern Sledge air guitar.
The structures of these songs are so brilliantly put together that the combination is seem less and its so very easy to get lost on a bass line or a riff before the aggressive vocal kicks in and the tempo changes and you are back at Death mode.
‘Mrs Piggy’ takes a break from the norm as it is predominantly the Sludge end of the scale with the aggressive vocal over the top and it still sounds awesome.
This release is top drawer and is 40 minutes of mind bending, genre smashing Death ‘n’ Roll that everyone should hear, whether you are into Death, Sludge, Groove or any other sub-genre I guarantee you won’t be disappointed.
https://rocknloadmag.com/album-review/fervent-hate-tales-of-hate-lust-and-chaos-album-review/
Рок-н-ролльный вариант дэт-металла, изобретённый шведами из Entombed продолжает будоражить умы металлистов по всему миру даже в 2018 году, и доказательство тому новейший, второй по счёту лонгплей от этих экстремалов из Перу. Если вы уже приготовились разочарованно махнуть рукой и переместиться к следующей рецензии, не спешите – обычным дэт-н-роллом дело в данном случае не ограничивается, да и не энтомбедом единым жив Fervent Hate, а на деле звучит куда занимательнее, разнообразнее и глубже (кстати, в том, что касается звука как такового всё в данном случае более чем на уровне, так как сведением занимался сам Dan Swano), чем вы могли бы себе представить.
Начнём с того, что “Tales Of Hate, Lust and Chaos” это не просто унылая поделка, слепленная абы как с ориентиром на патриархов жанра, а продуманный и достаточно самобытный релиз, в котором чувствуется душа и живая пульсация нервов – в общем, всё то, что и делало классику Dismember, Grave, Gorefest и At The Gates такой притягательной, впечатляющей и не побоюсь этого слова, бессмертной. Ребята из Fervent Hate нарезают так и выдают такие “вкусные” соло, будто на дворе не конец десятых, а они не провинциалы на мировой карте тяжмета, а какие-нибудь Deep Purple или Led Zeppelin на пике своей креативности, бросившие все силы и таланты на то, чтобы покорить земной шарик и войти в историю.
Каждый трек на альбоме звучит как самостоятельное и вполне законченное произведение с массой бронебойных риффов, интересных соло и отличной продюсерской работой, а в целом материал оставил у меня ощущение великолепной солянки из Entombed, Dark Tranquillity, и Dismember с достаточно немалой долей собственной индивидуальности и самобытности самих перуанцев. Типичный сиплый гроул в духе Dismember и Entombed венчает материал, который звучит куда как мощнее, мелодичнее и слушабельнее, чем ранние записи этих групп, хотя кто-то наверняка будет утверждать, что в старом вине особый вкус, и оно, конечно, так и есть, но всё-таки радостно, что наши сегодняшние герои не живут прошлым, а стараются облагообразить классические дэтовые дела, делая их современнее и доступнее.
И вот что интересно: дэт-н-ролл с подачи этой команды звучит почти как стоунер и какой-нибудь Spiritual Beggars. Понятное дело, не в чистом виде и никаких чистых голосов на рецензируемом альбоме нет и рядом, но нечто вот такое качающе-южное то и дело неуловимо проскакивает, а в итоге приводит к тому, что диск воспринимается на самом деле весьма нестандартно: вроде и дэт - вот же привычные и знакомые до боли ходы, вот яростный ор вокалиста, вот техничная ритм-секция, - но слушается это дело как качественный и мелодичный южный рок с рок-н-ролльными элементами, что изрядно добавляет ему глубины, не делая попсовым и не отбрасывая в модерн метал. Словом, если выбирать между поздними In Flames, Soilwork или даже Dark Tranquillity с одной стороны и Fervent Hate с другой, то я однозначно предпочту последних – ребята рулят.
http://astartaview.ru/fervent-hate-tales-of-hate-lust-and-chaos/
Peruvian death metal. Doesn’t sound very vintage at all, more of a
modernist vibe that pulls from 90’s sounds like groove, aggro/nu and
black metal blastbeats as much as it does death metal.
At times they almost feel Gothenburgish, as in the At the Gateslike
“death is written by itself” or certain phrases of “last night of pleasure”
(which naturally represent the album’s standout moments), but the rest of
the time they seem to be leaning far more heavily on Pantera-ish to Black
Label Societylike groove and aggro than they ever do (melo)death.
Desde que empecé a escribir sobre música para saciar mis deseos frustrados de ser parte activa de la historia, una cosa siempre me ha gustado: descubrir bandas que en primera escucha te dejan en el sitio. No pasa a menudo. De hecho puedo contar con los dedos de la mano las veces que me ha pasado en quince años escribiendo. Pero cuando eso pasa, la reseña sale sola, no hace falta reescuchar el disco en diferentes situaciones y momentos y dejarlo madurar. El trabajo consigue tal grado de comunión contigo que te pide que escribas ya todo lo que te sale de las teclas. Porque si pudiera escribir todo lo que me sale de la cabeza según escucho no sería ni legible. Pues bien, otro dedo se ha añadido a esa lista de bandas y son FERVENT HATE desde Perú. Segundo disco de este cuarteto en diez años de existencia y sin tener ni idea de lo que hacían antes, Tales of hate, lust and chaos me ha reventado la cabeza desde que escuché el primer tema y mi cuerpo se movía solo según avanzaban los minutos. Una auténtica pasada que está construida con unas bases sólidas, en medio de materias primas de dos mares, y cuyo resultado es una gozada.
Hecha la laudatoria introducción, vayamos por partes, que me voy por las ramas. ¿Qué ofrece FERVENT HATE? Se definen como death ‘n’ roll. Pues bien, lo son, pero no son un clon más de ENTOMBED. Las referencias a Wolverine blues son claras y directas, pero también se escucha el sentido melódico de DISMEMBER, la voz de Jan-Chris de GOREFEST o de Willets de BOLT THROWER y, lo mejor de todo, una forma de construir los temas, ejecutar los solos y aportar dinamismo que es más propia del heavy ochentero y del hard rock. De hecho me vinieron a la cabeza los dos discos “denostados” de GOREFEST, Soul survivor y Chapter 13, porque parten de premisas similares, con una diferencia: FERVENT HATE busca un sonido más sueco en sus guitarras, para que no se dejen atrás las raíces de lo que ofrecen. ¿Y cómo han conseguido eso? Muy fácil, con la masterización y mezcla del señor Dan Swanö en sus Unisound Studios.
De esta forma FERVENT HATE redondean un disco de death metal cargado de groove, melodía, mala hostia y mucho mucho ritmo adictivo. Siempre digo lo mismo, pero esa voz de camionero cabreado de Carlos “Kanu” Delgado tipo Lars Goran Petrov o el citado Jan-Chris es ideal para este estilo. Porque es el punto de conexión necesario con el death metal, pero al mismo tiempo con el heavy más clásico. Ya desde el primer tema, “Evil twins“, cuyo inicio es muy BOLT THROWER hasta que los riffs a lo ENTOMBED empiezan a sonar, sabemos que las cosas van a discurrir por estos caminos, pero lo hacen de una manera muy propia, gracias sobre todo a una labor compositiva certera y experimentada: saben muy bien qué ofrecer en cada momento para que no pierda uno el interés por su música, por muy simple que pueda parecer o poco despegada de sus influencias.
Este primer tema además tiene la capacidad de, no siendo el más volátil y directo, atraerte al resto del disco. Y lo consigue gracias a su parte final, donde el solo de guitarra deja la afinación sueca y se mete de lleno en el heavy. Es ahí donde uno dice “¡anda!“, y aún estás en esas cuando los ritmos cuasi d-beat de “Death is written by itself“, con una textura mucho más death, incluyendo blast beats y recordando a DISMEMBER en los riffs y melodías, te terminan de dejar clavado. Así tema por tema el disco va discurriendo sin que haya bajón alguno, ni agotamiento en la capacidad de sorpresa que generan, sin que para ello necesiten desviarse mucho de los elementos básicos que construyen su propuesta. El aire Gotemburgo de “Last night of pleausure“, que es muy AT THE GATES, sin olvidarse de todo lo demás del sonido de los peruanos; el rockero “Mrs. Piggy” con esa introducción sincopada de bajo y batería y unos riffs que parecen sacados de una banda de stoner o heredera de BLACK SABBATH; las buenísimas melodías y solos de “The possibility of all possibilities“, uno de los temas más completos y con mejor resultado para la voz de “Kanu”…
La clave en FERVENT HATE es el dinamismo que logran en cada corte. No son originales, no inventan nada, sólo combinan todos los ingredientes de manera que el resultado es absolutamente apetecible para cualquiera que, partiendo del sonido putrefacto del death, quiera escuchar melodía y estructuras pegadizas cogidas prestadas de otros géneros. Sin duda, a la hora de componer Tales of hate, lust and chaos han estado muy inspirados y motivados y eso lo transmiten a los oyentes, además desde la primera escucha. Y estoy seguro que el disco pasará la prueba del tiempo y recurriré a él en más de una ocasión con idénticos resultados en entusiasmo por mi parte. Odio y desenfreno, melodía y groove, pesadez y dinamismo. Todo ello es FERVENT HATE y este trabajo uno de los discos del año.
https://subterraneowebzine.com/fervent-hate-per-tales-of-hate-lust-and-chaos-2018/
Screen
https://www.dargedik.com/2018/08/fervent-hate-tales-of-hate-lust-and.html
Na południu Peru leży miasto Arequipa. Jest duże, drugie co do wielkości po stolicy Limie. Niby nic takiego, bo na Świecie jest wiele dużych miast. Ale bardzo niewiele z nich jest położonych na wysokości 2325 m n.p.m. Nie są to do końca normalne warunki bytowe, o czym nie raz przekonują się przyjeżdżające do Peru reprezentacje na mecz z drużyną miejscowych. Żyjąc w warunkach, gdzie o oddech ciężej, nie masz zamiaru sobie tego utrudniać. Nie grasz więc piwnicznego zaduchu, cmentarnego grobu czy gruzowiska z kamieniołomem. Skrzykujesz chłopaków i po prostu zaczynacie łoić fajny, prosty i wesoły death metal z domieszką rock’n’rolla.
Niektórzy zwą to death’n’roll, co jest znacznym ułatwieniem i zaoszczędzeniem miejsca, ale mnie jakoś ten termin nigdy nie przekonał. I choć Metal Archives w przypadku Fervent Hate podaje właśnie ten termin, to nie sugerowałbym się nim do końca. Nie wiem jak było na poprzednich wydawnictwach (mają jeszcze na koncie jednego pełniaka, demo i EP) bo z tym zespołem spotykam się po raz pierwszy ale tu Peruwiańczycy poza tym, że grają faktycznie szybko, skocznie i do przodu, wplatają sporo ciekawych smaczków. Fakt, że album „Tales of Hate, Lust and Chaos” (cóż za odkrywczy tytuł dla takiej muzy!) mastering i miks przeszedł u Dana Swano, też nie pozostaje bez znaczenia. Szwecję a szczególnie rękę mistrza czuć tu na kilometr. Po prostu jest to Szwecja bardziej do tańca niż do różańca, bo Fervent Hate inspiruje cała masa gatunków i to nie tylko metalowych. Mam wrażenie, że z każdego wyciągnęli coś najbardziej rozrywkowego i wrzucili na swój album. Słyszę tu co najmniej kilkanaście dość znanych kapel, których jak zawsze wymieniał nie będę, bo tego nie robię. Podkreślę jednak, że nie pokusiłbym się o oskarżanie o plagiat – to po prostu silne inspiracje (no dobra, początek czwartego numeru to po prostu At The Gates). Mało tu oryginalności, za to bardzo dużo zabawy i fajnych chwytliwych riffów. Choćby taki „Mrs. Piggy” z lekko bluesowym zacięciem, czy następujący po nim, najlepszy na płycie i będący, w moim odczuciu, hołdem dla Motorhead „Left Iron Fist” (tytuł pewnie nie jest przypadkowy). Zaraz potem znowu mocno szwedzki „Confessions”, choć jednak trochę słabszy od wspomnianego już czwartego „Last Night of Pleasure”. I tak to się kręci. Tu trochę Szwecji, tam rock’n’rolla, za chwilę czysty thrash czy inny d-beat lub po prostu dobra, death metalowa jazda rodem zza oceanu. Jakość produkcji i brzmienia, tak całości jak i poszczególnych instrumentów jest na bardzo wysokim poziomie, co biorąc pod uwagę fakt nagrywania samego albumu w rodzinnym mieście, nie jest tak bardzo oczywiste. No ale kiedy miks i mastering robi ci sam mistrz Dan, to możesz liczyć na wiele. Wiadomo, pan Swano najlepszy okres ma już za sobą, ale słychać, że nie zapomniał jak to się robi. Inna sprawa, że nadal bardzo łatwo poznać jego robotę, co już akurat po tylu latach nie jest tak oczywistym plusem (dobrze czasem coś zmienić). W każdym razie płyta brzmi soczyście, agresywnie i energicznie a przy tym rodzaju muzyki to ważne.
„Tales of Hate, Lust and Chaos” Ameryki (nawet Południowej) nie odkrywa, ale nie o to chodzi. Rocznie ukazuje się zapewne kilkadziesiąt materiałów w takim stylu i ich rolą jest po prostu dobrze zabawić słuchacza. Ten album tę funkcję spełnia i mi to w zupełności wystarcza.
https://przyszloscprzeszlosci.blogspot.com/2018/08/zabawa-na-wysokosciach.html
Formatisi una decade fa e portati avanti ancora dal nucleo fondatore (il cantante bassista Carlos "Kanu" Delgado ed il chitarrista Edgar "Gocho" Rodriguez), i peruviani Fervent Hate arrivano alla pubblicazione del loro secondo album, il qui in esame "Tales of Hate, Lust and Chaos" uscito lo scorso aprile su Satanath Records. Sin dalle loro origini, i Fervent Hate sono fieri fautori di un Death 'n' Roll che deve molto delle proprie sonorità soprattutto alla vecchia scuola svedese, Dismember su tutti. Anche se nei Fervent Hate è possibile ritrovare anche un certo gusto per le melodie feroci degli At the Gates ed un approccio derivante dal classic metal.
"Tales of Hate, Lust and Chaos" è uno di quei classici dischi in cui è impossibile trovare perdite di tempo o orpelli inutili ad impreziosire un lavoro che va già benissimo così, diretto e sfrontato. Se avete adorato i mai troppo compianti Dismember, allora il lavoro del quartetto peruviano potrà farvi letteralmente saltare dalla sedia: molto di quello che possiamo sentire in quest'opera, infatti, ricorda la leggendaria band di Stoccolma. Ma non c'è da preoccuparsi: non siamo di fronte ad una band che scimmiotta pedissequamente il lavoro di un'altra ben più famosa. I Fervent Hate traggono sì ispirazione da un genere specifico e soprattutto da un dato gruppo, ma riescono, come detto, ad inserire anche altri elementi che, messi insieme, donano al sound dei nostri un carattere del tutto personale. Un esempio pratico può essere "Last Night of Pleasure", che si discosta dalle sonorità generali dell'album per lanciarsi in un veloce e ferino Melodic Death à là At the Gates. Altro brano degno di nota è poi quello che lo precede, "Ten Inches of Love", pezzo che potrebbe ricordare ai più i nostri Southern Drinkstruction. Comunque sia, "Tales..." è un album che non subisce il minimo calo: aiutato da una produzione buonissima, si lascia ascoltare benissimo nella sua semplicità; questo disco parte con la premessa di essere un lavoro Death 'n' Roll ed è tutto ciò che avrete per i 40 minuti di durata, né più né meno. Colpiscono poi le parti solistiche del flavour Heavy ("Left Iron Fist" l'esempio più calzante).
Credetemi se vi dico che "Tales of Hate, Lust and Chaos" è un album che merita più di un ascolto approfondito, in modo da riuscire a coglierne tutte le varie sfumature che lo rendono un disco così interessante. La band sudamericana, a mio avviso, risulta essere tra le più piacevoli novità sinora di questo 2018.
Already on their debut FERVENT HATE went beyond the boundaries of traditional Death Metal and on "Tales Of Hate, Lust And Chaos" they even moved on another step. Regarding songwriting and riffs I would label this output as a mixture of melodic Death Metal and Death'n'Roll. 25 years ago "Wolverine Blues" scared the hell out of people and some are still getting cardiac arrhythmia when it comes to that topic. But I am not going to discuss whether FERVENT HATE are playing Death Metal or not. My task is to tell you what to expect during the 40 minutes. First we have blistering guitars, enthusiastic full of joy of playing, up-tempo drums with some blast beats here and there. Just listen to the track 'The Possibility Of All Possibilities', that is melodic Death Metal at its best. More than half of the songs are done in that excellent manner. All the rest are in the vein of the above mentioned style, where Death Metal grunts team up with rhythm patterns of classic Hard Rock and modern Metal. Groove is the name of the game, at some moments I was reminded of PANTERA. Accordingly quite a huge number of riffs and solos could easily find its place on a Metal / Hard Rock output. On the song 'Left Iron Fist' even an organ makes an magnificent appearance. FERVENT HATE are definitely presenting an unique mixture and therefore are sitting between all chairs. Everyone wearing blinkers should better stay to their favorite sub-genre, but if you are open-minded and do not mind grunts, melodic guitars and grooving Metal mixed together visit band page
http://www.voicesfromthedarkside.de/Albums-EPs-Demos/F/FERVENT-HATE--11721.html
This has been a globe-hopping installment of the list, and we’ll end it by landing in Peru, which is home to Fervent Hate. Satanath Records, who released the album (Tales Of Hate, Lust And Chaos) alleged that it would please fans of Entombed, Illdisposed, Grave, Dismember, At The Gates, and Gorefest, and yes it will.
The song we premiered from this new album was “Evil Twins“, and by enthusiastically putting it on this list, I happily have a chance again to use my own words by way of introduction:
“The success of this particular song can be measured in different ways. It is massively and menacingly powerful; it succeeds in creating an atmosphere that’s brooding, sinister, and even infernally majestic; and at its core there are alluring melodies that prove to have lasting value.
“The production of the sound generates titanic force, but also blade-sharp clarity when it counts. Fans of the old Swedish death metal will salivate over the enormous, toxic vibrations of the guitar tone, the inherently morbid bass sound, and the explosive force of the drumwork — and the huge, roaring voice vividly channels flame and fury.
“At first, and again later, the pace of the music is a lurching stomp, but the pace also changes as the drummer begins to batter and bludgeon, and the riffing begins to whir and seethe. As gruesome and dismal as the music is, there’s a riff in the song that sounds like a devilish fanfare, and the track also rises to a hell of an incendiary crescendo at the end, thanks to an extended guitar solo that swirls, boils, and soars”.
From the guitar tone to the main influences, how much sound Swedish the second album by this Peruvian squad named Fervent Hate! And I think it isn't a case since it was mixed and mastered by nothing else than Dan Swanö!
More specifically, Fervent Hate combine continuously the early Swedish death metal with many doses of Gothenburg death metal à la At the Gates, and adding to this traditional formula hard rock and rock'n'roll influences. So, the variety is guaranteed throughout the 10 songs of this opus, if you think that you can find here not only merciless chainsaw riffs and blast-beat attacks but also moments with a dramatic sense of melody as well catchy rockish vibes even characterized by very groovy tempos. Plus, all this is brilliantly enriched by the work of Emilio Mora, who is truly able to move emotionally the listeners with his creative guitar solos which show sometimes wild influences from the early Metallica.
My favorite numbers? Surely, "Last Night of Pleasure", "Confessions" (that, at a certain point, see a dramatic spoken vocal part) and "Left Iron Fist". This last one is the most melodic song and also the most surprising due not only to a keyboard solo by the guest Maria Emilia Montoya but also to a guitar solo with elegant neoclassical touches.
Some songs are less effective (like the closing track "Disinfection Aid" that has, anyway, great lines like "Imagine there's no humans, it isn't hard to do/Nothing to kill or die for, and no religion too") not being so spectacular like the aforementioned ones. Anyway, they don't ruin the good quality of an album that can be loved by the fans of bands like Entombed, Furbowl and At the Gates...and don't forget again that, behind this album, there is even Dan Swanö!
http://timpaniallospiedo.blogspot.com/2018/11/fast-reviews-attack-part-iii-morbid.html
Fervent Haten musiikissa kuuluvat läpi sellaiset nimet kuin At the Gates, Edge of Sanity ja Dismember. Ei se mikään ihme ole, kun asialla on ollut monitaituri Dan Swanö - tosin tällä kertaa vain äänipöydän takana vastaamassa miksauksesta ja masteroinneista. Itse bändi puolestaan on perulainen, mutta sen ote on niin ruotsalainen, että jos ei paremmin tietäisi, se menisi hurribändistä.
Fervent Hate luottaa vahvaan perustekemiseen ja hyväksi todettuun laatuun. Riffit ovat yksinkertaisia ja groove hyvä. Örinälaulu on yllätyksetöntä mutta vahvaa suorittamista ja kitaroiden murina kuin ysärin Sunlightista. Lähtökohtaisesti kaikki on siis hyvin. On vaikea uskoa, että edellä mainittujen ohella esimerkiksi Gravesta innostuneet kuulijat voisivat pettyä näiden perulaisten tekemisiin.
Mutta pelkkä klassikoiden kopioiminen ei vielä tee levystä klassikkoa. Kohtalaisen hyvää jälkeä kymmenvuotisen bändin toinen albumi kuitenkin on. Levyä on miellyttävä pyöritellä läpi ja biisit soljuvat hyvin niin taustalla kuin lähemmässäkin tarkastelussa.
Soundimaailma tekee tietenkin paljon, mutta kelvollisen tasoista death metalia ei tehdä sentään ihan pelkällä kitarapedaalilla. Tällä bändillä on oivallisesti ruotsalainen melodiataju, eikä murahtelevissa lauluissakaan valittamista ole.
Tales Of Hate, Lust And Chaos on sen tason julkaisu, että se olisi voinut tulla ulos oikeastaan miltä tahansa ruotsalaiselta veteraanibändiltä. Levyn suurin yllätys onkin bändin kotimaa ja sen verrattain maltillinen diskografia. Fervent Hate kannattanee laittaa seurantaan jatkossakin.
https://www.impe.fi/reviews/1/19278
Суровейший Death 'n' Roll льется с дорожек этого диска, настолько брутальный, что смывает практически все не прибитое гвоздями на своем пути. Основой тому свежезалитая железобетонная ритм-секция. Которая обволакивает среду обитания и топит, что попадется под руку в бетонной смеси, плющит об железо. В мидтемпо решает бригада, а иногда и медленнее, что превращает этот чугунный водопад в думовое вулканическое извержение. Скорее всего так, ибо в Перу имеется штук 7-8 вулканов, которых можно обозвать высокими, так как некоторые из них более шести километров над уровнем пляжа.
Первый полноформат перуанцы FERVENT HATE записали еще пять лет назад, потом - что помельче, но усвоили такую не очень простую вещь - лучше бы микс и мастеринг записи отдать толковому человеку и хорошему специалисту. В этот раз карты упали и показали на Дэна Свано. Так музыканты и сделали. Вот потому-то так НАГЛЯДНО иллюстрирует мои слова САУНД с ДИСКА. Тут никого не обманешь и никому не впаришь паленые мпз, - после такого звучания. Вот как раз до этого и дошел прогресс, что музыканты из перуанского города-миллионника Арекипы собираются и записывают мощный забойный альбом, полный мини-водородных бомб, как арсенал милитаристского маньяка-массового убийцы, да отправляют на мастеринг Дэну С.
Я уже один раз сказал, что хотя это - Death 'n' Roll, но группа не спешит создавать незамысловатые боевики. Музыканты FERVENT HATE в опоре на DnR создают громобойные образчики стиля, но вполне серьезные, причем даже доходя в гитарных соляках иногда и до прогги-металла. Не знаю, как им это удается, при том создавая вполне залихватские рок-н-рольные куски со всей наличной серьезностью. Зато знаю как сыграны филигранные струнные соло — со всей любовью к искусству. Вот такая коллизия — дэт, дэт-н-ролл и исполнительское мастерство. Это как раз и есть FERVENT HATE. Очень представительно и сокрушительно. Really!
На 40 минут тотального ТЕХНИЧНОГО рубилова с капитальным вокалом - низким харшем + несколько иных. Певец Дельгадо знает, что в этой группе этому дэтовому армагеддону необходимо соответствовать, потому он старается, и по моему вполне адекватно работает. Он же, кстати, находится и среди отцов основателей группы.
Возьмите и держите The Possibility of All Possibilities — хороший пример ядовитого сращивания дэта и прогрессива, когда только начав и проквакав, гитара начинает несуетливо долбать риффами твердь земную, и туда же - в процесс моментально подключается вокалист, и, кажется, перебарывает даже и электрогитару. Кто бы сомневался. Струнное давление наращивается, формируя современный по духу дэт-металл, а потом на верхушке вулкана гитарист начинает давать-лупить вдохновенного соляка, просто как солнце встает над Андами. Вроде каких-то 5 минут, а красного драматизма полная ванна.
У некоторых рецензентов поднялась рука написать, что FERVENT HATE - это типа перуанский ENTOMBED, но, улавливая и уважая их основную мысль, замечу, что в настоящее время группа поднялась на такой уровень, где поверхностные сравнения теряют смысл. И это, в первую очередь, благодаря гитарных дел мастерам.
Большие баллы.
https://vk.com/wall216331265_3532
Fame of the Swedish death metal sound has reached out even to Peru which is where Fervant Hate rolls their music on a rot of death metal riffs, but very good ones. If I did not know that they are South Americans, I`d never guess they are. This band sounds really like European bands, just to mention Wrathrone, Dismember, Murder Worker, Hazael, Befouled among others. I can`t explain why I am not bored by this style of music, but I am glad I am not, and listening to this kind of bands still delights me in some positive ways.
This album has many typical `Swedish` songs (3,8,10) with well known-crusty sound. But it`s just part of what they do. Many tracks sound like melodic death metal, but more toward Goteborg scene and bands like Dark Tranquillity, In Flames and maybe Amon Amarth on the other hand. Those songs (2,4,7,9) go usually faster and more dynamic. Maybe it`s a bit exaggerated by me but there are moments in songs where they sound like rock`n`roll death metal band, when they play those melodic riffs. They also approach their songs by giving music much more skull crushing heaviness to the weight of riffs, which is another very cool element in this very good and diverse death metal album. They can even blend some classic metal riffs to the band`s sound in manner of Black Sabbath which you can hear shortly in tracks 1, 5...
Tales Of Hate, Lust And Chaos is very flexible death metal record as well. The band is not afraid to challenge their own ideas within their own brutal style and extend it onto other heavy metal genres, music wise. They seek the ways to make the songs sound a little catchy (track 1,6) with great guitar solos if they feature it in tracks. At least, you do not only have to deal with brutal songs on the album. Growling vocals are very strong element of their music and believe it or not, there`s no tune in this record that I would not like. I find it enjoyable to hear powerful sound and production of this album.
If you do not know this Peruvian band yet, I even would recommend you to purchase this album as a blind buy (if you are in type of Swedish death metal sound), because Fervent Hate is a bloody good and mature band and the record is really really great.
No, this band’s monicker and album title are not a reference to the American regime and its retarded president. It is a most welcome album of Swedeath… from Peru!
Opening track Evil Twins may actually be referring to Fervent Hate’s relationship to Dismember, which would make sense, except this track casts a wider Swedish net over Sweden than the rest of the album. It has a respectable heavy riff. Death Is Written By Itself follows and is faster, even better than the track before it and pure Dismember sweetness. The bass sound is fabulous. Ten Inches Of Love is sung from the collective point-of-view of the band obviously and is not an Aerosmith cover version. Mrs. Piggy is the Peru-based boys doing something different and actually paying tribute to one of their wives’ on their silver disc. In other words, this song is Fervent Hate’s answer to Michael Bublé’s Close Your Eyes with a more rock-oriented riff, a lot more distortion and an attacking bass. Left Iron Fist sees the band go Deep Purple with those keyboards and then the superb lead comes in over the brutal distortion. Ah sweet Swedeath! The riffing on Confessions is exciting and brutal, while Rotten Crop’s brief keyboards again are silly and out of place.
The mixing and mastering of these tales were conducted by Dan Swanö at Unisound Studio, which just adds to the entire thematic existence of the group. From slow to mid-paced to fast the sound is strong, the roaring vocals gruff, the semi-proficient leads just like early Dismember, which means fans of melody and brutality and roaring Swedeath can scream ‘fuck originality’ an buy this album.
http://metallian.com/ferventhate.php
Essa é com certeza a banda peruana com a sonoridade mais sueca que eu ouvi em toda a minha vida, aquele típico som de Amplificador Marshall Jcm 800 ou 900 + Pedal Boss Heavy Metal de bandas como Entombed, Grave, Dismember entre outros gigantes do death metal sueco.
As sonoridades das guitarras me lembram muito quando eu fui num show do Dismember em São Paulo no ano de 2008, eu tenho a mesma sensação ao ouvir esse album, é como se eu voltasse no tempo, isso é incrível de verdade.
Se você é como eu, que aquela cena do death metal sueco do começo dos anos 90 faz parte da trilha sonora da sua vida, não perca tempo e adquira esse cd maravilhoso, eu ouvi ele 2 vezes seguidas de tanto que eu gostei (risos).
Fervent Hate foi uma monstruosa surpresa nos últimos tempos pra mim!
https://questoeseargumentos.blogspot.com/2019/07/resenha-fervent-hate-tales-of-hate-lust.html
Nie spodziewałem się, że album wydany przez zespół z Peru, będzie brzmieć niczym ze szwedzkiej sceny Death Metalowej. Dodatkowo tak wplatający w swoje kompozycje fajny Death 'n' Roll. Zaskoczenie spore. Teraz słów kilka o historii zespołu. FERVENT HATE powstało w 2008 roku i panowie zadebiutowali pełniakiem. Owszem, zanim został wydany debiutancki album powstało w 2012 roku demo 'Asses to Asses... Fuck to Fuck', ale oficjalnie zostało wydane na taśmie szerszej publiczności dopiero w 2015 roku przez peruwiańską Odium Proclamations. Chłopaki gdzieś przed tym zespołem pogrywali, część gra do dziś w innych projektach, ale nic kompletnie znajomego. Przynajmniej, nie dla mnie.
Album składa się z dziesięciu utworów trwających czterdzieści minut. Można by rzec, że w sam raz. Zacznijmy od brzmienia, bo te jest w przypadku 'Tales of Hate, Lust and Chaos' bardzo mocną stroną. Jeśli Peruwiańczycy obrali sobie za cel poruszanie się właśnie w Death 'n' Rollowej stylistyce, to jak najbardziej trafili z wyborem tegoż. Jest charakterystyczny piach na gitarach, które brzmią dość surowo. Jednak owa surowość ginie w mocnym pulsie basu i żywiołowych partiach perkusji. Zresztą, skoro już mowa o gitarach, tutaj jest czego posłuchać. Oczywiście pod warunkiem, że lubicie takie granie. Riffy są solidnie nacechowane przebojowością, melodyjnym graniem. Jest to na tyle cwanie zaaranżowane, że muzyka nie traci swojej drapieżności i nadal miło chłosta po plecach. Pojawiające się w utworach solówki zadziwiły mnie swoim profesjonalizmem. I nie, nie mam tu na myśli gonitwy po gryfie i 'palcołomnych' patentów, absolutnie nie! Profesjonalnie zaaranżowane, świetnie wpasowane w klimat albumu i odpowiednio dobrane stylistycznie. W trakcie słuchanie albumu już któryś raz z rzędu łapię się na wychwytywaniu z pamięci poszczególnych utworów, rejestruję co nastąpi w utworze kolejne. To dobrze, świadczy o chwytliwości materiału, a przecież w tym gatunku muzycznym jest to ważne. Wspomniałem już o basie, a jego puls wywołał by trupa z prosektorium. Podkręcili panowie jego rolę, bo dynamika albumu zdaje się dość mocno zaakcentowana. Kolejna sprawa to praca perkusji. Wzorowe poruszanie w stylistyce, bo blastów praktycznie brak, a całokształt aranżu jest nastawiony na podkreślenie przebojowości / dynamiki. Na sam koniec wokale, bo growle Carlosa no naprawdę są dobre. Zdziera gardło fachowo, a barwa jego głosu mimo to jest nadal czytelna. Trochę w tym późniejszych wokali Petrova, ale jakby bardziej czystych. Fajnym zabiegiem są używane deklamacje, nadają zróżnicowania w odbiorze albumu. I to by było na tyle.
Peruwiański FERVENT HATE powstał nie w tym kraju co trzeba. Wydaje mi się, że gdyby pochodzili z europejskich ziem, co większe labele by toczyły mały bój by mieć ten zespół w swoich szeregach. Dobrze wyprodukowany, ciekawie brzmiący, a przede wszystkim sporo oferujący. Mimo, że nie należę do fanów tej stylistyki, przyznaję, że czas spędzony przy 'Tales...' nie był zdecydowanie czasem zmarnowanym. Olejcie kulawą okładkę, bo jak dla mnie jest bardzo biedna, skupcie się na muzyce i kupujcie ten album.
https://wrotakrypty.blogspot.com/2019/04/fervent-hate-tales-of-hate-lust-and.html
Recuerdo todavía esa explosión del death sueco en los 90´s… Entombed, Amon Amarth, At The Gates, Dissection y muchos más de repente aparecían en revistas dedicadas al metal. Y afortunadamente esa huella fue tan profunda que aún aparecen bandas como los peruanos Fervent Hate.
Y “Tales of hate, lust and chaos” está compuesto por esos riffs elitistas pero de guitarras fuertes, con voces con la dosis justa de grito que le dan aspereza, batería que suena bien al frente y brinda contundencia. Y esas líneas melódicas cercanas al roll están tan inteligentemente escritas, que pasan rápido y parecen sacadas directamente de lo más profundo de Gothenburg. Pero vamos, que el mismísimo Dan Swano estuvo detrás de las perillas en este álbum.
Es resaltable lo rápido que pasa el disco por esos ideales 40 minutos, y me atrevo a decir que estos chicos de Arequipa tienen en sus genes la más pura cepa escandinava. Que el oyente le pegue una oída y juzgue por sí mismo.
http://rockarollazine.blogspot.com/2019/08/fervent-hate-tales-of-hate-lust-and.html
I am the first to admit that even though I do say that location doesn’t matter I find it more exciting to receive an album by a Peruvian band than a Swedish one. And it hasn’t got anything to do with one being better than the other. It all has to do with how bloody hard it was to order stuff back in the 80s, before Internet and everything social media. Just to hunt down and send off money to get the stuff was a lottery. FERVENT HATE play a sort of rock’n’roll-ish death metal. not completely full on death’n’roll but tendencies are there. Not my fave kinda sort of death but when done well everything goes down easier. And this is somewhat decent enough to warrant my interest. Not something that I would put on as a first album at a party, or perhaps it is. the jury hasn’t really decided on this one yet.
http://battlehelm.com/reviews/fervent-hate-tales-of-hate-lust-and-chaos/