Reviews: SODP046
< Обратно к релизу / Back to page
Vanad Varjud are a band from Estonia that plays an ambient form of black metal and this is a review of their 2016 album "Dismal Grandeur In Nocturnal Aura" which will be released on January 30th as a joint effort between Satanath Records, Arcana Noctis, and Hexenreich Records.
A very distorted drone sound starts off the album along with some dark sounding melodies and the music also sticks to a very repetitive musical direction for a few minutes while drum beats are finally added onto the recording along with a small amount of spoken word parts and after awhile melodic guitar leads make their presence known.
A great portion of the tracks are very long and epic in length and the vocals are mostly grim black metal screams and they also mix in ambient sounds with the heavier sections of the music and all of the musical instruments have a very powerful sound to them and the synths also give the music more of a haunting atmosphere.
Some songs also bring in nature sounds and classical guitars along with spoken word parts also being utilized at times and as the album progresses the music starts speeding up a bit more bringing in more of a raw style of the genre along with a small amount of blast beats and every track sounds very different from each other.
Vanad Varjud plays a style of ambient black metal that is more heavier and guitar driven than most bands of this genre while also being very diverse and original at the same time, the production sounds very powerful while the lyrics cover darkness and nature themes.
In my opinion Vanad Varjud are a very great sounding ambient black metal band and if you are a fan of this musical genre, you should check out this recording. RECOMMENDED TRACKS INCLUDE "Winter's Dawn" and "Dismal Dusk".
http://occultblackmetalzine.blogspot.ru/2016/01/vanad-varjuddismal-grandeur-in.html
Vanad Varjud is a black metal trio from Estonia. The idea behind the band, to explore the human mind and different philosophies, and to wander the dark and twisted paths, despite easier options, has remained latent in guitarist and bassist Sorts Apostate since the millennium shift. He’s joined by Thon on drums and Ott on vocals.
Vanad Varjud ultimately became a reality in 2009, and the album Apooriad was released a few years later.
The band play doomy black metal without restrictions on their assorted influences from ambience, drone, funeral, etc. Fortunately, without all kinds of eccentric whims dominating. The result of the trio’s second release is four tracks that in total clocks in at nearly 50 minutes. The sombre music is seeking, as if exploring the dark corners of haunted mansions, enchanted forests, troubled minds, and the netherworld. It is hard and raw, but not without touches of sadness and atmosphere.
The music’s got a somewhat ambient frame of samples. It’s primarily here we find the experimental influences. These actually work quite appropriately as evocative remedies. The music is gloomy, obscure, and sorrowful. The expression is primitive in a natural way, without any feigned necrotics. Gradual, almost subtle variation, creates flowing progression. The execution is simple but effective, and it has a very appealing effect on me.
Dismal Grandeur in Nocturnal Aura was released by Symbol of Domination on January 30th.
http://www.nocleansinging.com/2016/03/25/beneath-the-ncs-radar-part-9/
‘Dismal Grandeur in Nocturnal Aura’ is the second release by Estonian ambient black metal project Vanad Varjud. This trio combine elements of ambient, drone and depressive with black metal in the creation of bleak, intense atmospheres.
The first track ‘Tume Kamber’ begins in a disassociated state. It slowly unfolds into a series of isolated notes which are eventually emphasised by percussive blasts. As the instrumentation builds the calm is shattered by a melodic guitar line and snarling vocals. The atmospheric is still a focal element with added piano melodies in conjunction with the guitars and slow, relentless riffs interspersed with faster, upbeat passages. ‘Winter’s Dawn’ has an unexpected start, but the sudden, powerful blast of dissonance in the organ overlaying the desolate winds then gives way to the similar melancholy of the opening track. The familiarity of the black metal sound does not detract from the atmosphere as the track is varied with tempo changes and soft melodic passages. ‘Dismal Dusk’ is wonderfully unusual. The almost silent jazz-inspired percussion that builds up underlying the piano creates a poly-rhythmic display, before the sudden waves of black metal hit. The last track, ‘Gloomy Sunday’ takes us back to the churchyard. The ghostly chanting chorus is overtaken once again by the sounds of a distant organ. The snarls of the vocals become more focused over the organ while in painful lament, steeped in depressive atmosphere and ending with tortured, desolate screams.
While this album is somewhat predictable in places when it comes to melody and chord progressions, it certainly has its unpredictable moments. Vanad Varjud have created a heavily atmospheric, oppressive release which certainly has the potential to crush you.
http://www.theindependentvoice.org/2016/03/02/vanad-varjud-dismal-grandeur-in-nocturnal-aura/
Estonian ambient black metal band realised the album.That is real masterpiace of sound combined with black metal.
On this album it can be heard the sounds of nature, wolf’s howling and the creepy voices, these sounds can be heard in some songs on the album, and they are integrated phenomenally with the hole album, of course with the songs themeselfs too.
In the album it can be also heard the influence of atmospheric music,and it’s also integrated very well with the album.
Tehnical compliance is brought to ideal, acoustic is great, production is awesome. This album will take you on the jorney trought darkness, evil, death, depression, nature, destruction.
Vanad Vrjud is anonymos band that desirves a lot of attention of public and listeners.This band represent’s black metal in it’s full power with all of the sounds balanced and harmonized so well and perfectly, true black metal music with great melodies and sound, in the most perfect way, at it’s best.
http://demonreports.tumblr.com/post/139475481576/album-reviewunderground-of-metal-vanad-varjud
The idea behind the band, to exploring the human mind and different philosophies, and to wander the dark and twisted paths, despite easier options, has remained latent in guitarist and bassist Sorts Apostate since the millennium shift. He's joined by Thon on drums and Ott on vocals.
Vanad Varjud ultimately became a reality in 2009, and the album Apooriad was released a few years later.
The band plays doomy black metal without restrictions on their assorted influences from ambience, drone, funeral, etc. Fortunately without all kinds of eccentric whims dominating. The result of the trio's second release is four tracks that in total clocks in at nearly 50 minutes. The sombre music is seeking, as if exploring the dark corners of haunted mansions, enchanted forests, troubled minds and the netherworld. It is hard and raw, but not without touches of sadness and atmosphere.
The music's got a somewhat ambient frame of samples. It's primarily here we find the experimental influences. These actually works quite appropriate as evocative remedies.
The music is gloomy, obscure and sorrowful. The expression is primitive in a natural way, without any feigned necrotics. Gradual, almost subtle variation, creates flowing progression. The execution is simple but effective, and it has a very appealing effect on me.
http://gorger.org/english/2016/2016-02eng.htm#Gorger02
I had not heard of Estonian act Vanad Varjud before, but deep investigation learned me that this trio released a first recording in 2014 (which was called Apooriad, done on tape). Back then they were a duo, existing through highly productive / active musicians Thon and Sorts; but in mean time they recruited a lead vocalist, Ott – this guy, by the way, did work with the other ones before as guest / session vocalist on some of the many other projects these guys are involved with. As a trio, Vanad Varjud, which means something like ‘old shadows’, if I am not mistaken (Google Translate, you see…), created this first full length, ingeniously called Dismal Grandeur In Nocturnal Aura. It consists of four lengthy pieces, clocking fifty minutes (the pieces last in between ten and fourteen minutes).
In general, Vanad Varjud bring a mesmerizing, cold and slow-paced for of Post-oriented Melancholic Black Metal with quite some elements from related genres, such as Drone (listen to the introduction of opening track Tume Kamber, for example, which also comes with some details à la Ritual Necro-Ambient and Funeral Doom, up till the fifth minute). There are many sonic layers; let’s take that opening piece, for example. After that aforementioned introduction, the piece is built upon a repetitive guitar melody especially, including additions of other guitar riffs, the use of piano, sampled background sounds and so on. On top of it, each composition has its own face, its own attitude. While the opener is quite melancholic and delusive, Winter’s Dawn, being introduced by a semi-divine organ-introduction, is much more epic and Doom-laden – the wonderful intermezzo at about half of the composition, including acoustic guitars and wind bells, and the sounds of howling wolves and blowing winds, is not just a hollow passage, yet an excerpt with identity, with elementary content. Dismal Dusk then again is a harsher experiment, with somewhat dissonant guitar riffs and a head role for the masterly screaming grunts of Ott, and within the slower passages – I can’t help it – I permanently hear the grandiose creativity of act like Khold, Tulus or early Keep Of Kalessin, while the last track, Gloomy Sunday, might be the most grooving and, at the same time, the most Doom-Death-laden piece too. Indeed, all four compositions have their own identity, yet there is an incredible coherent cohesion going on with Dismal Grandeur In Nocturnal Aura, which surely is one of the many surpluses that do characterise this second Vanad Varjud album.
http://www.concreteweb.be/reviews/vanad-varjud
Des riffs balancés dans le néant vespéral et venteux d’une plaine abandonnée, une voix macabre au possible agrémentée d’un style maléfique, tels sont les ingrédients du groupe estonien Vanad Varjud.
Le groupe n’est pas très vieux mais ses membres ont participé à moult formations des pays baltes. Le plus prestigieux restant Sõjaruun et son excellent album de Pagan BM intitulé Org.
Pas vieux Vanad Varjud donc, mais pas moins expérimenté pour autant. On le sent dès la première piste de Dismal Grandeur In Nocturnal Aura. Ca fait tellement du bien d’entendre enfin un groupe qui joue avec authenticité, sans se prendre la tête avec la complexité des riffs ou la construction d’ambiances symphoniques.
Vanad Varjud ne s’intéresse pas aux modes, ce qui l’intéresse c’est de transmettre des émotions, une ambiance, un sentiment dans la plus pure origine du Black Ambient traditionnel.
Cette ambiance, vous l’entrevoyez grâce à la sombre pochette qui illustre Dismal Grandeur In Nocturnal Aura. De l’Arnold Bocklin en plus sombre encore, avec un style lorgnant du côté du Romantisme Noir. La musique des Estoniens traduit admirablement bien cette atmosphère. Tout y est assez lent, pas comme chez nos voisins du Doom bien sûr, mais plutôt dans le ralentissement du rythme de la batterie, néanmoins soutenue par des riffs acérés et répétitifs.
Des passages plus calmes interviennent parfois pour élaborer cette fameuse atmosphère lugubre de la pochette. Des loups hurlent en arrière-plan, accompagnés d’une guitare acoustique léchant les quelques cordes de son manche.
Vanad Varjud s’approche parfois d’un style cinématographique à la Kzohh sur Dismal Dusk par exemple, tout en faisant penser à certaines pistes avant-gardistes des Polonais de Lux Occulta.
Vous voyez, Dismal Grandeur In Nocturnal Aura n’est pas si simple finalement, du moins pas dans son sens de « plat » ou « monotone », comme le terme peut parfois le laisser suggérer.
La formation estonienne marque des points avec son Black Ambient à la fois authentique et cinématographique. Une bien belle expérience dans l’absolu néant d’une plaine nocturne et vidée de tout être humain.
http://auxportesdumetal.com/reviews/VanadVarjud/vanadvarjud-dismalgrandeurinnocturnalaura.html
We're dwelling in increasingly dark areas today. So what better way to end my writing session than with one of the darkest things in the world of music. I've always like those underground bands who blend dark ambient with black metal and when they add drones and funeral doom, I'm definitely sold. This is all about atmosphere, dark, eerie and haunting.
Vanad Varjud is a band from Estonia, formed in 2009. However, the idea already formed somewhere in 2000. Several years later, a debut was released, named 'Apooriad'. While back then it would have been easy to categorize this under depressive black metal, the band evolved, now resulting in their second album.
The album contains four epic pieces of atmospheric music, ranging from drones and dark ambient to bleak black metal. Yet, and perhaps that's why I dig this album so much, it almost never gets too harsh, too fast or too brutal. The focus here is clearly on the story and the overall atmosphere, which gives the album a huge plus in my opinion.
The verdict? This is stuff for fans of Striborg, Paysage D'Hiver and Nortt. This is for those who love epic music with stories to tell and landscapes to envision. It's got highly immersive passages, immersive enough to drag you down into a state of trance. Only downside is, according to their facebook page, this act never plays live. So yeah, you'll have to buy this.
http://www.merchantsofair.com/reviews/vanad-varjud-dismal-grandeur-in-nocturnal-aura
Η προηγούμενη βδομάδα ήταν μουντή, οπότε η διάθεση επέβαλε κάτι το σκοτεινό και καταθλιπτικό (μετά βέβαια ο καιρός έφτιαξε, αλλά ο δίσκος πλέον είχε ήδη αναληφθεί, οπότε η κριτική έπρεπε να γίνει). Και δεν υπάρχει καταλληλότερο μέρος, για να ψάξεις ένα σκοτεινό δίσκο, από την Βόρεια Ευρώπη. Αυτή τη φορά, βέβαια, δεν πήγα καρφί βόρεια, αλλά έκανα μία απότομη στροφή δεξιά και βρέθηκα στην Εσθονία. Εκεί, ανακάλυψα τους Vanad Varjud, οι οποίοι ιδρύθηκαν στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας από τον Sorts Apostata (που είναι και ο ιθύνων νους του συγκροτήματος) και τον Thon. Ο πρώτος δίσκος, το “Apooriad”, κυκλοφόρησε το 2014, ενώ φέτος κυκλοφόρησε ο δεύτερος τους δίσκος, με την προσθήκη του Ott Kadak στα φωνητικά.
Σύμφωνα με το βιογραφικό τους, η μουσική των Vanad Varjud κινείται ανάμεσα στα είδη του Dark Ambient, του Black, του Funeral Doom και του Depressive, καθώς η χρήση όλων αυτών τον σκοτεινών ειδών βοηθάει στη δημιουργία ιδεών, από τις οποίες γοητεύονται τα μέλη της μπάντας, αλλά και μιας κατάλληλης ατμόσφαιρας. Και πραγματικά η παραπάνω περιγραφή αντικατοπτρίζει τέλεια τη μουσική των Εσθονών. Τα 4 τραγούδια (που φτάνουν παρόλα αυτά τα 49 λεπτά) είναι ένας ύμνος στο ζόφος, στην κατάθλιψη και στη μιζέρια, και αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό από το πρώτο κομμάτι, το “Tume Kamber”. Οι εξαιρετικά αργοί του ρυθμοί, οι αργές παραμορφωμένες κιθάρες , η κάπως drone διάθεση και τα εφέ του παγωμένου αγέρα, σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι κάτι έρχεται από κάπου μακριά, με απειλητικές διαθέσεις, λες και σέρνεται αργά έτοιμο να σε τυλίξει ολοκληρωτικά. Μετά βέβαια, οι απίστευτα παγωμένες και καταθλιπτικές, με Post-Rock διαθέσεις, μελωδίες, αλλάζουν την ατμόσφαιρα. Βέβαια, δεν ξέρω αν αυτή η αλλαγή, από σκοτεινό και απειλητικό σε στενάχωρο κα παγερό, θα μπορούσε να ονομαστεί βελτίωση.
Αν πάντως ο ακροατής δεν σταματήσει το ταξίδι του, μετά την ολοκλήρωση του πρώτου κομματιού, αλλά το συνεχίσει, θα δει ότι τίποτα δεν θα αλλάξει, καθώς δεν υπάρχει καμία βελτίωση στην όλη ατμόσφαιρα του δίσκου. Όντως οι Εσθονοί κάνουν τα πάντα ώστε οι μουσική τους να παραμείνει σκοτεινή και μυστηριώδης. Πολύ ωραία ambient περάσματα, παραμορφωμένες κιθάρες, μονότονες μελωδίες, μοχθηρά, αλλά και φωναχτά φωνητικά, απεγνωσμένες κραυγές, αργά και καταθλιπτικά riffs, παγωμένες μελωδίες, που κατεβάζουν απότομα τη θερμοκρασία του δωματίου, μέχρι και χρήση εκκλησιαστικού οργάνου σε συνδυασμό με ριπές παγωμένου αγέρα, είναι κάποια από τα στοιχεία που θα συναντήσει ο ακροατής, καθώς προχωράει με δυσκολία κατά μήκος αυτών των δύσβατων μουσικών μονοπατιών.
Το “Dismal Grandeur In Nocturnal Aura” είναι ένας δίσκος που πρέπει να ακουστεί υπό συγκεκριμένες συνθήκες. Ή θα ακουστεί βράδυ ή θα ακουστεί κατά τη διάρκεια μιας εξαιρετικά συννεφιασμένης μέρας, η οποία θα σε κάνει να θες να μείνεις σπίτι ή αν έχεις μια κάπως πεσμένη διάθεση. Μονάχα έτσι θα μπορείς να απολαύσεις αυτό το εκπληκτικό ζοφερό και καταθλιπτικό δημιούργημα των Vanad Varjud. Αν οι συνθήκες αυτές δεν υπάρχουν, καλύτερα να περιμένεις μέχρι να δημιουργηθούν, διαφορετικά ο δίσκος δεν θα μιλήσει στην καρδιά σου, αλλά απλά θα προσπεράσει.
http://rockoverdose.gr/portfolio-view/vanad-varjud-dismal-grandeur-nocturnal-aura
Nach dem Release des ersten Demo-Tapes stellte VANAD VARJUD die Weichen für Größeres. Die Band aus Estland verpflichtete Leadsänger Ott, der zuvor bereits als Sessionsmusiker zur Seite stand, nun aber entschlossen war, die Band auch aktiv auf die nächste Ebene zu hieven. Der Deal bei Symbol Of Domination Productions stärkte die Band noch einmal, und das ist auf der ersten vollständigen Scheibe auch deutlich zu hören.
Mit "Dismal Grandeur In Nocturnal Aura" ist der Band nämlich ein richtiges Schmuckstück im Grenzbereich von Doom und Black Metal gelungen, das sich anfangs zwar ein bisschen sperrig gibt, nach und nach aber seine ganze düstere Schönheit preisgibt und mit 'Winter'd Dawn' und 'Gloomy Sunday' auch noch zwei wunderbare hymnische Epen bereithält, die bereits jetzt Ansprüche auf den First-Class-Bereich der Szene erheben.
Dabei öffnet die Platte zunächst noch sehr befremdlich; VANAD VARJUD bevorzugt im Opener 'Tume Kamber' noch ziemlich verzwickte Doom-Arrangements, bemüht sich darum, etwas Mystisches zu erschaffen und kokettiert auch mit dem Okkulten, weshalb sich der Track zumindest im ersten Durchgang noch elendig zieht. Erst im Nachgang entdeckt man die vielen Details, die die Esten hier versteckt haben und letztendlich auch die kompositorische Qualität, die 'Tume Kamber' mitbringt. Selbige muss man in den bereits erwähnten Hymnen nicht mehr eingehend betonen, denn die stillen Melodien und der deutliche Black-Metal-Einschlag sprechen in 'Winter's Dawn' und 'Gloomy Sunday' Bände und verwandeln die Songs in nachhaltige Highlights einer Scheibe, die mit jeder weiteren Runde spürbar wächst und sich letzten Endes als einer der zahlreichen Geheimtipps aus der osteuropäischen Zone entpuppt.
Nicht verschwiegen werden darf zum Schluss, dass mit 'Dismal Dusk' ein weiterer Song vertreten ist, der dieses Niveau bewahrt und "Dismal Grandeur In Nocturnal Aura" überdies noch einmal zusätzlich zur Empfehlung verhilft.
Anspieltipps: Winter's Dawn, Gloomy Sunday
http://powermetal.de/review/review-Vanad_Varjud/Dismal_Grandeur_In_Nocturnal_Aura,28314.html
Online magazine review: http://www.realgonerocks.com/2016/05/vanad-varjud-dismal-grandeur-in-nocturnal-aura/
Vanad Varjud to estoński zespół, którego początki sięgają 2000 roku. Dopiero w 2009 idea stojąca za tym projektem zaczęła się ucieleśniać, co zaowocowało wydanym w 2014 roku debiutem Apooriad. W przedostatni dzień stycznia 2016 nakładem Symbol Of Domination, białoruskiego oddziału Satanath Records, estońskiej Hexenreich Records oraz rumuńskiej Arcana Noctis, światło dzienne ujrzał przedstawiany album.
Drugi krążek estońskiego trio to cztery utwory i niecałe 50 minut muzyki. Muzyki łączącej w sobie elementy dark ambientu i depresyjnego black metalu. Zimną atmosferę śmierci, rezygnacji i beznadziei budują zarówno transowe riffy, których melodia niesie w sobie ból i cierpienie, jak i wzbudzające niepokój motywy pianina czy organów kościelnych grających na pogrzebową modłę. Od czasu do czasu powieje zimowy wiatr, poruszając wiszące dzwonki, zawyje wilk, a w ulewnym deszczu rozbrzmiewa parskanie i stukot końskich kopyt. Grozę budują opętane głosy i krzyki, które brzmią, jakby wydobywały się zza grobu lub z zaświatów.
Utwory w większości utrzymane są w średnim tempie a wyjątek stanowi trzeci w kolejności Dismal Dusk, trwający „zaledwie” 9 minut i 50 sekund, który z blastami i zmianami tempa jest najkrótszym i najszybszym utworem na płycie. Każdy z kawałków poprzedzony jest mrocznym intrem i tu ponownie na uwagę zasługuje wspomniany trzeci utwór, do którego wprowadza nas jazzujące otwarcie.
Estończycy umiejętnie operują różnymi elementami w celu wywołania odpowiedniego klimatu i wygląda na to, że mają pomysł na swoją muzykę. Pomimo długości poszczególne utwory nie są monotonne, a wręcz przeciwnie, intrygują na tyle, że upływ czasu jest niezauważalny.
http://kvlt.pl/recenzje/vanad-varjud-dismal-grandeur-in-nocturnal-aura-2016/
Talk about a style that will stick to you like water in 40 Celsius below zero. A tune made for the bleaker moments in your #metal life – or for times, when you are not afraid. Best consumed in deep winter, when the wolves howl about the icy tundra of Estonia.
Vanad Varjud‘s newest concoction Dismal Grandeur In Nocturnal Aura is, whilst not very long, still a very sturdy stew of all things wild and darkly #metal. Their very strange and cold mix of Black Metal, combined with a large offering of depressive and doomish elements will impress that gloomy atmosphere upon your soul. You might want it or not. With no track shorter than an epic 10 minutes or so, you will get your share of a much bleaker tune than was present on the preceding album. Not many bands out there are really able to project this bleak landscape the way Vanad Varjud do. And this is their main strength, should they choose to get noticed.
Vanad Varjud got into a first, more astral existence sometimes around the unholy year of the dark lord 2000. It took them until 2009 to really start and produce some material, which was crowned with a first album Apooriad in 2009. Dismal Grandeur In Nocturnal Aura, signed to Symbol of Domination (sub-label of Satanath Records), is their latest album so far, released in January 2016.
Now put on your cap, gloves and fur coat and get yourself a copy. If you think it is summer now and warm enough, think again: It is always winter somewhere and this is where this music plays.
http://www.rockmusicraider.com/newsflash-vanad-varjud-dismal-grandeur-aura/
Vanad Varjud ist eine Ambient Black Metal-Band aus Estland, die seit 2014 zwei Alben draußen und sich niemals mit Demos oder EPs abgegeben hat. Es gibt auf dem Album ewig lange, verträumte Intros und sehr schleppenden Black Metal, der auch mal das Wort Funeral Doom aufkommen lässt. Bei atmosphärischen Hintergrundgeräuschen wird die Gitarre sehr selten und die Snare des Schlagzeugs noch viel seltener angeschlagen, so dass hier große Spannung und Düsternis aufgebaut wird. Aber irgendwann geht es dann doch mal los. Schleppender Depressive Black Metal mit klinischem Drumcomputer, der die Kälte gut untermalt und nicht störend wirkt, seichten Keyboards und heiser phrasiertem Kreischen erinnern stellenweise an Burzum oder Moloch, wenn die Vergleiche auch nicht so richtig passend sind. Das Funeral Doom-Zeug erinnert mich an Nortt aus Dänemark, die ähnlich vorgehen. Bei so trägem Black Metal kommt natürlich schon eine gewisse Monotonie auf. Auch kann ich jeden verstehen, dem das zu asig und langweilig ist. Man muss den Osteuropäern jedoch attestieren, dass sie ihre Sache richtig gut machen. Klar, muss man auf solche Musik schon Bock haben, wer aber auf oben erwähnte Bands, steht, wird hier einen kleinen Kracher für sich entdecken.
http://www.crossfire-metal.de/14986-0-VANAD-VARJUD-DISMAL-GRANDEUR-IN-NOCTURNAL-AURA.html
Estonia’s Vanad Varjud play a very, very depressive, blackened and atmospheric style of black metal, it’s sure to leave the listener in a depressive-laden state of insanity.
There are only four songs on here, but the average length is about several plus minutes, and so many elements of misery and sorrow can be found in every part of their songwriting. The chill-invoking, cold wind-like synths and pipe organ passages on “Dismal Grandeur In Nocturnal Aura” give Vanad Varjud’s songs such a grey and morbid feel to them. The raspy to the agonizingly screamed out vocals also adds a more horrific depth to this album.
“Gloomy Sunday” has got to be the most saddening and suicidal song, with its glimpse into a dark, dark mindset, where the void is king and death is forever. Not to sound too fucking depressed here, but the heart tearing emotions this bunch creates is not something to be taken lightly on this song.
If you want to die listening to a song, “Gloomy Sunday” is the track to play while you stab yourself countless times in the heart, in the name of the most ancient one. Check it out and feel extremely cold… while you die.
Vanad Varjud is an ambient black metal group from Estonia and this ‘Dismal Grandeur In Nocturnal Aura’ is their first album to date. I did not have high hopes for this album, but I have learned to never judge a book by its cover and the same applies for music. Vanad Varjud combines ghostly ambient parts with traditional Norwegian styled black metal like Burzum or Darkthrone. Often, these ambient parts feature church organ and samples and serve mostly as introductions for the groovy black metal parts. By employing piano and organ within these parts they reminded me of Fear Of Eternity and very early Gehenna. Coincidentally, fans of these bands are probably the ones who will be catered by this ‘Dismal Grandeur In Nocturnal Aura’. Not bad at all.
http://www.lordsofmetal.nl/en/reviews/view/id/33186
Tym razem skupimy się na mało znanym tworze z Estonii. Vanad Varjud łącznie z opisywanym albumem ma na swoim koncie dwa takowe wydawnictwa. Trójka muzyków wzięła się za dość trudne poletko a mianowicie za scalenie Ambientu z Black Metalem. Dlaczego trudne? Cóż, w wielu przypadkach taka fuzja kończy się strasznie monotonnymi, nudnymi kołysankami dla grzecznych nastolatków czy mrocznych gociąt. Estończycy wyszli obronną ręką z tego problemu i zaserwowali całkiem dobry kawał muzyki.
Na albumie znalazły się 4 utwory, których czas trwania nie jest krótki. Chcąc stworzyć odpowiednią atmosferę w takiej kolaboracji gatunkowej, zespół sięgnął po rozciągające się w okolicach 12-stu minut kompozycje. I prawidłowo. Zacznijmy od części Ambientu, czyli sporego wykorzystania instrumentu klawiszy. Plusem jest na pewno fakt, że udało się uniknąć dość często spotykanej dziecinady, ckliwych dźwięków, plumkań czy innych spierdolin. Są odgłosy wyjących wichrów, bliżej nie określone wibracje, odgłos stukotu końskich kopyt i prychania ciągnącego za sobą wóz po kamienistej ulicy...ale przede wszystkim czuć od tego nagrania dużą dawkę nieprzychylności. Atmosfera 'Dismal Grandeur in Nocturnal Aura' jawi się nam tutaj niepokojem, jakby obawy czy fermentu czegoś co może się zaraz wydarzyć. Owszem wstęp do utworu nr 3 'Dismal Dusk' irytuje mnie mocno, bo trochę chłopaki polecieli w klimat jazzu, dziwnych saksofonów itp. Jednak o dziwo, gdy wstęp ustaje, mamy do czynienia z najbardziej dynamicznym utworem na płycie. Ciekawe połączenie. Część Black Metalowa jest powiedziałbym intrygująca. Nie ma tutaj nawet mowy o nienawistnym napierdalaniu, mamy do czynienia z kolejnym albumem gdzie podniosła atmosfera wiedzie prym. Jednak nie jest to tak, że przez prawie 50 minut trwania albumu mamy w tle lub w roli wiodącego instrumentu obecne klawisze. Dość często i przyzwoicie udaje się to uzyskać na podstawowym instrumentarium. Tempo muzyki oferowanej przez Estończyków to w duże mierze średnie tempa przeplatane ze zwolnieniami, ale są też dynamiczne szybsze partie jak we wspomnianym już utworze 'Dismal Dusk'. Brzmienie studyjne jest czytelne, pełne energii ale nie jest też przekombinowane. W 'Dismal Grandeur in Nocturnal Aura' drzemie ta prymitywna siła, której daleko do mainstreamowych zapędów.
Słucha się tego ciekawie, nie ma tutaj też żadnych wpadek z cukierkowatym pedaleniem klimatu. Album jest sprytnie dopracowanym kompromisem pomiędzy gorzką, osępłą atmosferą a podniosłymi, prominentnymi pasażami muzyki. Muzyki, która pewnie do wielu nie przemówi, ale w mojej opinii broni się sama. Konkretne, dobre klimatyczne granie z mało znanej estońskiej sceny.
http://terrorcultprod.blogspot.ru/2017/01/vanad-varjud-dismal-grandeur-in.html
I Vanad Varjud entrano nel panorama musicale per la seconda volta nel 2016, con un disco che trasuda Black Metal in maniera smodata fin dal titolo e dalla copertina. Il trio estone cerca di donare una personalità al proprio disco, ma i risultati non sono pienamente convincenti.
I quattro lunghi brani che compongono "Dismal Grandeur In Nocturnal Aura" soffrono principalmente di un problema: fanno una fatica immensa a trasmettere una qualsivoglia emozione; questa carenza — già di per sè difficile da ignorare — assume un'importanza maggiore dal momento che la band fa parte della frangia più atmosferica del Black Metal, quella che include al suo interno una discreta dose di Ambient e che quindi dovrebbe trovare i propri punti di forza nelle sensazioni e nell'immaginario ricreati. Le principali colpevoli sono le chitarre che raramente offrono momenti interessanti, preferendo invece riff elementari e poco efficaci, specialmente quando vengono ripetuti più e più volte senza la benché minima volontà di variare e guardare un po' oltre il proprio naso; ciò non è necessariamente un problema, se il resto della musica riesce a colmare queste lacune, ma lo diventa quando mancano effettivamente elementi degni di nota.
Le tastiere dai suoni cupi e tetri talvolta migliorano la situazione e i piccoli accenni di personalità come l'introduzione jazzistica di "Dismal Dusk" sono apprezzabili, è però ben poca cosa se tutto è limitato a qualche dettaglio, quando il cuore vero e proprio della musica è così debole. Quasi nessuno sforzo neanche da parte della batteria, i cui tempi medi squadrati donano un contributo senza infamia e senza lodi, pur inserendo qualche volta alcuni discreti fill e migliorando leggermente la propria espressività nelle poche fasi in cui le ritmiche si placano arrivando a sfiorare il Doom o al contrario accelerano verso il blast beat. Altrettanto si può dire della voce, uno scream non eccessivamente acuto che suona discretamente maligno, senza però essere mai sopra le righe, limitandosi a una performance poco sopra la sufficienza.
C'è da dire che formalmente il lavoro si presenta bene con una produzione ben calibrata, in grado di dare spazio anche alle linee di basso — talvolta gradevoli, per quanto legate alla qualità generale — e agli inserimenti tastieristici, senza penalizzare il resto. A tal proposito è da notare che le fasi Ambient risultano in genere meno problematiche del resto, tuttavia appaiono anch'esse meno riuscite a causa del contesto a cui fanno di supporto.
C'è ancora un po' di strada da percorrere per i Vanad Varjud: è necessario partire dagli elementi positivi per enfatizzarli e soprattutto fare in modo che non vengano affossati dai punti deboli. Per il momento siamo in bilico tra la mediocrità e una sufficienza presa con tanta, troppa fatica.
http://www.aristocraziawebzine.com/recensioni/8148-vanad-varjud-dismal-grandeur-in-nocturnal-aura
Эстонские радетели блэк-эмбиента записали 50 минут профильного музла. Так сообщает издающий лейбл. А один из руководителей проекта заявил, например, что их интересы лежат в пределах between dark ambient / drone / funeral / depressive / black. Так, конечно, определённей будет.
В буклете - весьма мрачном и черном, - указаны три музыканта, которые приложили руку, да и не только, к этому творению. Во времена, когда подобную музыку, а и даже и посложнее, ваяет зачастую один творец, такое здоровое сотрудничество радует. Не секрет, что иногда моно-творцы сочиняют плоские композиции, которые не гнушаются потом выставлять не всеобщее обозрение. Хорошо, что таких людей не много. Но своим существованием они подрывают веру в нечеловеческое и немилосердное — веру единичного творца, который может все.
Потому поневоле ценишь студийные проекты, в которые собираются несколько человек, они тратят свое время, создают профильные артефакты. Кстати, в фб один из челов заявил, как бы предваряя вопросы прессы, что концерты, например, группой не предусмотрены. Тоже знаковое заявление, если подумать...
Многие металлисты уже задали вопрос и надо отвечать.
- А много ли здесь блэк металла?
- Ок. Например в первом траке, который сам около 13 минут - блак металла больше половины, во втором - тоже самое. То есть, здесь есть за что зацепиться, созданы немалые массивы нашего профильного звука. Каждая композиция начинается именно что с эмбиентного куска, иногда весьма продолжительного, а потом музыканты переходят к черному стилю, разворачивая ряд продуктивных идей, которые можно охарактеризовать как репрессивные, депрессивные, медитативные, а иногда может быть даже и думовые.
Эмбиентальные пространства поначалу создаются пустынные, разжимающие объем звука специальным построением и тембром саунда, примененными звучками. Одинокая бродит гитара, взрезая своими остро заточенными интонациями окружающее миропостроение. Но концепт все-таки явлен. На фоне завывания ветра штырит холодный органный пресет. Кинематографичность эмбиента довлеет и далее, но про этом указанные начальные куски становятся все короче, … и драматичнее...
Теперь про блэковые фрагменты. С самого начала автор решил не пилить мозг слушателя, а понемногу подготовить его к последующей экзекуции. Струнные расставлены на шахматной доске как в хорошей игре в Чапаева - по краям, загоняя слушателя в эпицентр звуковых колебаний. И уже в траке 2 происходит накаливание атмосферы, то есть указанная доска оказалась жарочной плитой, которая довольно-таки быстро подняла градус, а гитарист и вокаллер в этом были самой надежной порукой. Далее к температуре добавляется прессинг драмсов, которые создают подходящую гнетущую атмосферу. В траке 4 происходит охлаждение продукта для того, чтобы вернуть его невредимым в этот мир. Все указывает на то, что формация горазда на самые разные сентенции от БМ, показывая свою вариативность и композерское мышление.
Добротный проект, заинтересует людей, которые врубаются в тему, как можно эмбиент совместить с блэком.
https://vk.com/wall216331265_2621
Sous le remarquable artwork d'un jeune et talentueux artiste britannique se faisant appeler Raven, alias Vaughn Mir (http://wyldraven.deviantart.com), se présente la première réalisation physique d'une formation musicale de provenance inhabituelle. VANAD VARJUD nous vient en effet de ces contrées quelque peu méconnues chez nous que constituent les pays baltes, et plus précisément d'Estonie, aux confins de la Finlande, de la Russie et de la Lettonie voisines. Le nom de cette énigmatique formation peut se traduire en français par "Les Ombres du Passé" ou par "Vieilles Ombres", et il s'agit en fait à la base du projet d'un seul homme, Sorts Apostata, secondé aux percussions par son acolyte Thon.
Co-produit par trois structures, à savoir Symbol of Domination (filiale biélorusse du label russe Satanath Rds), Hexenreich Rds, et Arcana Noctis, Dismal Grandeur In Nocturnal Aura, bien que ne recélant que quatre pistes, n'est toutefois pas un EP, puisqu'il affiche une durée totale avoisinant les cinquante minutes. Au-delà des apparences, ces quatre longs morceaux, de dix à quatorze minutes chacun, en font donc un album à part entière.
Ainsi que le suggère le superbe visuel de la pochette, c'est dans une atmosphère particulièrement ténébreuse, froide, sinistre et fantasmagorique que l'on se retrouve immergé à l'écoute de cette musique envoûtante. Les lugubres gémissements d'un vent nocturne déchaîné, le bruit de la pluie et du ruissellement de l'eau, le hurlement d'un loup... Tout contribue de manière diaboliquement efficace à planter le décor adéquat, sous forme d'ambiances anxiogènes et fortement évocatrices, lesquelles servent en fait d'habillage noir aux envolées d'un Black Metal incisif et glacial.
Celui-ci se fait tantôt mystique et aérien, comme sur l'hypnotique Tume Kamber (par ailleurs seul titre chanté en estonien), tantôt caractérisé par un côté mélodique entêtant et à forte charge émotionnelle, comme sur le superbe et langoureux Winter's Dawn, tandis que Dismal Dusk, après une curieuse mais brève intro de notes déstructurées de piano, de saxo et de batterie, s'envole pour sa part à la faveur d'une rythmique plus précipitée et d'un son plus plus rageur, que vient par moments tempérer un puissant riff de guitare aux intonations lourdes et tragiques. Le tout est accompagné d'une voix black du meilleur effet, aux accents démoniaques se situant sur une gamme assez grave et plutôt rocailleuse.
On a même droit pour terminer à une interprétation très personnelle de Gloomy Sunday, fameuse chanson d'origine hongroise aux connotations sulfureuses (elle a la réputation d'avoir poussé au suicide de nombreux auditeurs) , et qui, au fil des décennies, a fait l'objet de multiples reprises et adaptations dans le monde entier. On retiendra notamment celle, remarquable entre toutes, chantée par Gitane Demone sur l'album Atrocities, sorti en 1986, du célèbre groupe gothique américain CHRISTIAN DEATH. Seulement, là où celle-ci restait fidèle à la mélodie originelle de la chanson, l'adaptation qui en est ici proposée par VANAD VARJUD se veut si libre qu'on aurait en fait toutes les peines du monde à en reconnaître le modèle, si quelques bribes susurrées n'en était pas fredonnées en guise d'introduction... Disons-le tout net, elle est carrément méconnaissable. Seulement, si l'on tient compte du fait que l'intention du combo estonien n'était pas d'en faire une simple reprise plus ou moins fidèle à l'originale, mais bien de composer quelque chose de nouveau sur les bases d'une chanson préexistante, on peut dire que l'exercice, si périlleux soit-il, s'avère très réussi. Le morceau est bon, très bon même, et s'achève même de telle façon qu'il referme impeccablement l'album, sur fond d'un riff lourd et répétitif, ponctué de sons de cloches sonnant le glas, dans le lointain...
En résumé, ce premier album, qui se situe quelque part entre Dark Ambient et Black Metal atmosphérique à tendance dépressive, constitue pour moi une excellente découverte. J'espère vivement que VANAD VARJUD n'en restera pas là, et nous gratifiera ultérieurement d'une suite, pourvue simplement que celle-ci soit à la hauteur de Dismal Grandeur In Nocturnal Aura. D'emblée, la barre est placée haut, il est vrai. Mais compte tenu de la qualité de ce qui nous est offert ici, je ne doute pas un instant des capacités de Sorts Apostata à engendrer le meilleur.
https://requiemwebzine.blogspot.com/2019/01/vanad-varjud-dismal-grandeur-in.html